Kardeş acısı ile sarsılan Alişan gözyaşları içinde anlattı: Yaşadıklarımın rüya olmasını istedim...

Alişan'ı bundan tam 15 yıl önce henüz mesleğe yeni başlarken tanımıştım. Gazetecilerin hepsiyle arası iyi olan bir ünlü o. Her zaman içten, samimi, doğal. Ekranda ne görüyorsanız yanınızda da aynı kişi. Yıllar onu hiç değiştirmedi. Biz onun gözlerinin içi gülen, esprili, içten, neşesiyle etrafa enerji saçan haline çok alışkındık. Ancak biricik kardeşi Selçuk Tektaş'ın vefat etmesiyle eski neşesi bir anda yok oldu. Alişan, çocukları ve yeğenleri için sahnelere, ekranlara geri döndü. Kardeşini kaybetmesinin ardından 6 ay geçti ve sonunda konuşacak gücü kendinde buldu. Ünlü şarkıcı, bazen tebessümle ama çoğu zaman ağlayarak yaşadıklarını anlattı.

Yaşadığınız acı kayıptan sonra işinize ne zaman geri dönebildiniz?
Tam 45 gün sonra işe döndüm. Selçuk hastanede yoğun bakımda yatarken günde 2 kere 10-15 kişiyle gidip dua ediyorduk. Kapıda bekleyip ona güzel enerji gitsin diye sohbet ediyorduk. (Ağlamaya başlıyor) 15'inci gün Buse'nin omzunda 'Eğer Selçuk'a bir şey olursa ben bir daha bu işi yapamam' demiştim. Nasıl şarkı söyleyeceğim, insanları nasıl eğlendireceğim diyordum. Kardeşim rahmetli olduktan sonra da aynı şeyleri düşündüm. 45 gün boyunca kendimle mücadele ettim. Selçuk benim sadece kardeşim değil aynı zamanda menajerimdi. Her işimde, her dakikamda yanımdaydı. Sahneye çıkıp onu görüp rahatlıyordum. Sahnede onu her göremeyişimde kahroluyorum. Yaşamayan bunları bilemez. Ateş düştüğü yeri yakar lafını başına geldiğinde anlıyorsun. Ölümün bu kadar yakın olduğunu anlayamamıştım.