Ne bir ne de iki kişilik bizim aşklar bin kişilik!

Hıncalım'la (Uluç) Haşmet (Babaoğlu) yine tatlı bir tartışmanın içine düşecekler besbelli. Oooh! Yaşadık! Çok eğlenceli oluyor çünkü. Hadiseyi kaçıran varsa eğer, hemen bilgilendireyim. Bu kez konumuz; 'Aşk kaç kişiliktir?' Başlıktan da belli, Haşmet ve Hıncal'ın asla ortakta buluşamayacağı bir konu! İkisini de tanırım, bu tartışmada hiçbir şekilde anlaşamayacaklarının altına imzamı atarım. Aaatttımmm! Efendim, şimdi Ataol Behramoğlu'nun şu dizelerinden ikiye ayrıldı bizimkiler yine; 'Ölümdür tek başına yaşanan, Aşk iki kişiliktir...'
HAŞO KENDİNE GEL!
Hıncal bu dizelere bayıldı, Haşmet şöyle yazdı: "Ah! Ne parlak bir aldanış! Şiiir güzel ama Ataol da yanılıyor; Aşk tek kişiliktir, aşk ilişkisi başka." Tam da Haşmetçe bir yaklaşım. Demek istediği öyle açık ki; aşk olması için iki kişinin yan yana olmasına gerek yoktur, hatta iki kişiye bile gerek yoktur! İlişki dediğin iki kişiliktir; aşkın kendisi değil. Hoopp! Pazar yazısında Hıncalım'dan geliyor cevap; "Hop hop Haşo, aşk iki kişiliktir kendine gel" çekiyor Haşmet'e. Kocaman yazının aralarına Yunus'u, Nazım'ı, Zühre ile Tahir'i, Nesimi'yi de döşüyor mu? 'Aşkın aldı benden beni/ Bana seni gerek seni'nin peşine, "Sen olmazsa aşk olmaz Haşo... Yalnız 'Ben'le aşk olmaz..." diyor. "Önemli olan "O yar benim" diyeceğin birisinin olması... Yanında ya da kafanda fark etmez... O yar artık senin olmasa da fark etmez" diyor Hıncalım. Hadi bakalım kolay gelsin Haşmet! Aksini iddia edebilirsen et! Bittin sen! Hıncal'ın kalemiyle kim mücadele edebilir ki? Kelimelerin efendisidir o! Ben de ikisine birden buradan sesleniyorum ve diyorum ki; "Bu devirde aşk ne bir kişiliktir ne de iki, aşk 1000 kişiliktir, 1000! Çoook kişiliktir!"
İÇİNDEKİ SENLERLE ŞENLİK VAR
Yahu ağız tadıyla bir aşk yaşamaya çalışıyorsun; karışmayan, tepene binmeyen, yorum yapmayan kalmıyor ki... Annen, en yakın arkadaşların, sevdiğinin arkadaşları, ailen, dakika başı uçurulan haberler, dedikodular... Abilerin, büyüklerin, akrabaların... Yorumlar, görüş bildirmeler bitmiyor. Bir de üstüne ünlüysen, yandın kül oldun demektir! Yapımcın karışır, menajerin kaşınır, ekibin kurtlanır. Peeh! Bitti mi? Biter mi ayol! Gazetelerde, internet magazin sitelerinde her gün yeni haberler pırtlatırlar. Ayırırlar, barıştırırlar, evlendirirler, boşatırlar. Sonracığıma bunun twitter'ı var, facebook duvarları var, ekleme-çıkarma talepleri var. Var oğlu var. Bir de üzerine içindeki senleri ekledin mi şenlik var! İçindeki senler ne mi? Aaa! Darbe yemiş sen! Geçmişe takılı kalmış sen! Korku dolu sen! Endişeli sen! Sevmek isteyen sen!
AŞKTA MECBURCUYUZ
Aşık sen! Aşktan üçbuçuk atan sen! İdealden uzak sen! İdealist sen! "Koyver gitsin" diyen sen! "Koyverirsem bana neler yaparlar" diye panikleyen sen! Anı yaşamak isteyen sen! "Ya sonra ne olacak" kaygılı sen! Listeye ekleyin ekleyebildiğiniz kadar. Bu devirde kim kimi salıyor ki özgürce aşk yaşayalım. Adam yanımızda olsun ya da olmasın fark etmez. Kim kime izin veriyor ki? Hayatın kendisinin çektirdikleri, mecburiyetleri yetmiyormuş gibi aşkta da mecburcuyuz artık! İki nefeslik yer bulabilirsek burnumuzu çıkarıp soluyabiliyoruz aşkı. Hatta ancak geceleri evimizde tek başımıza kalınca o sessizlikte hissedebiliyoruz içimizdeki o aşkı! Şarkılara, yazılara, şiirlere, resimlere dökebiliyor, oralarda yapıyoruz hesaplaşmaları. Yani aşk ne bir kişilik ne de iki kişiliktir şimdi... Aşk çok kişiliktir. O çokluğun içinde hâlâ kalbinde hissedebiliyorsan aşkı, hâlâ koruyabiliyorsan duyguların saflığını, işte o zaman zafer senindir...