Ödüle ihtiyaç duymak bence bir hastalık!

Yaptığı başarılı sahne tasarımlarıyla adını duyuran Barış Dinçel, 27 yıllık tiyatro kariyerinde 150'den fazla oyunun sahne tasarımını üstlendi. En son 'Arturo Ui'nin Önlenebilir Yükselişi' adlı oyun için yaptığı sahne tasarımıyla 'Yılın En İyi Sahne Tasarımı Ödülü'nü alan Dinçel, mesleki sırlarını ve yeni projelerini anlattı...
Ne zamandan beri sahne tasarımıyla uğraşıyorsunuz?
Kendimi bildim bileli... Küçük oyuncaklarla oynarken, küçük askerlere yaptığım kumdan kaleler, kestiğim kartonlar bu işe hazırlıkmış meğer. Ben hobisini mesleğe dönüştüren şanslı insanlardanım. Lisede bile okuldan mezun olur olmaz, akademiye girip çizim ile ilgili bir şey yapacağım diye düşünüyordum ki, öyle de oldu. 1987 yılında Mimar Sinan Güzel Sanatlar Akademisi'ne girdim. Okul bittikten sonra Şehir Tiyatrosu'nda görev aldım.
Televizyon deneyiminiz oldu, hatta oyunculuk da yaptınız değil mi?
Evet, Uğur Yücel sayesinde 'İkinci Bahar' gibi bir dizide rol aldım. Oynarken de sahne tasarımıyla ilgileniyordum zaten. Okuldan mezun olduğum zaman 'Şehnaz Tango' dizisinde sanat yönetmenliği yaptım.
DİZİ ZAMAN KAYBI
Kamera önünde devam etme imkanınız varken, siz sahnenin de arkasını seçtiniz ve bu alanda önde gelen isimlerden biri oldunuz. Böyle bir seçimin sebebi neydi?
Yaratı olarak yaptığım işin karşılığını o işlerde bulamadım. Dizilerin zaman kaybı olduğunu gördüm ve tamamen tiyatroya yöneldim. Kendime sadece sahne tasarımıyla alakalı bir hedef belirledim. Oyunculuk hiç heves ettiğim bir şey değildi. Dizilerin maddi olarak getirisi, tiyatroya göre çok fazlaydı ama beni hiç cezbetmediğini gördüm. Dizilere mecbur kalmadığım için mutluyum.
CİDDİYE ALINMAMALI
Sahne tasarımlarıyla ödül alan birisiniz. Ödül sistemine nasıl bakıyorsunuz?
Ödül mekanizması benim çok tasvip ettiğim bir şey değil. Olmasa da yüksünmem. Ödüle ihtiyaç duymak hastalıktır. Ödüller bana değer katmıyor. En büyük değer, finalde aldığınız alkış. Benim bir sürü ödülüm var ama 'En iyi tasarım'ım dediğim oyun 'Barut Fıçısı'yla ödül almadım. Bunlar afaki şeyler. Sonra biri çıkıyor "Bu ödüllerde şaibe var" diyor. Ödül sisteminin ciddiye alınması gerekmiyor bence.
Ali Poyrazoğlu'ndan bahsediyorsunuz sanırım....
Evet, siz özel tiyatro olarak devletten yardımınızı alıyorsunuz ama sizin arkadaşlarınıza devlet yardımı verilmediği zaman onların yanında olmuyorsunuz. O zaman basın toplantısı yapmıyorsunuz ama ödül töreni için yapıyorsunuz. Ali Poyrazoğlu, Türkiye'ye mal olmuş, iyi bir oyuncudur. Kendisini ödüller üstü görmesi gerekir.

BABAMLA USTA-ÇIRAK İLİŞKİMİZ VARDI
Kariyer planlamanızda babanızın ne kadar etkisi veya katkısı oldu?
Biz, babamla usta-çırak ilişkisi yaşadık. Baba oğul ilişkisi dışında çok iyi arkadaştık. O uzaktan eğitmeyi seven biriydi. Bazı insanlar vardır, eli elinize değmez ama onu usta seçersiniz. Marlon Brando'yu da ustam olarak seçiyorum, Altan Erbulak'ı da... Altan Erbulak da öyle bir adamdı. Ne yapmamı istediğini hiçbir zaman söylemedi ama bir şekilde çaktırdı.
Babanızla bir süre birlikte çalıştınız. Nasıl bir duyguydu?
Tarifsiz bir haz. Onun beni çalışırken seyretmesi bile güzeldi. Seyirci, oyun sonraları durdurup tebrik ederdi. Şimdi böyle bir tiyatro seyircisi kalmadı. Elit seyirci yok edildi.