Onlar ermiş muradına...

Algı ne tuhaf şey... Görmek istediğini görüyor insan. Fotoğraflar ne acayip... Okumak istediğini okuyor insan. En serbest fikirlimiz bile sabit. Kurallarımız var için için, kocaman duvarlarımız var. 'Olması gerekenler' imiz var. Sıra sıra dizdiğimiz 'yakıştırmalarımız'. Basıyoruz yargıyı, patlatıyoruz yorumu rahatlıyoruz. Dönüp kendimize bakmayı unutuyoruz. Bir fotoğraf var karşımda. Bir kadın, bir erkek... El eleler...
FERRUH VE DENİZ Mİ?
İnanmıyorum, "Hadi canım, şaka mı bu?" diye söyleniyorum. Yok artık, çüşşş, imkansız, olasılıksız. Yapımcı Ferruh Taşdemir ve eski manken Deniz Akkaya mı? El ele mi? Aşk mı? Yoook! İmkansız. İkisini de tanıyorum ve sonuca varıyorum; imkansız! Fotoğrafa bir daha bakıyorum. Uymayan bir şeyler var sanki. Yan yana da koyamıyorum onları. Dur, ben en iyisi Ferruh'u arayıp sorayım. Tamam, çok ince bir hareket değil benimkisi ama dayanamıyorum n'apayım? Telefonum nerede benim. Hah! Mutfaktaymış. F harfiii, Ferruh cep, yes! Zırrrrr....
"HUZURU BULDUK"
Aloo Ferruh? Ayşecim nasılsın?
Valla ben iyiyim de sen nasılsın. Okuduklarım doğru mu? Bizimle dalga geçmiyorsunuz değil mi? Ya niye dalga geçelim? İstiyorsan Deniz'e vereyim de o söylesin.
Yok kaçmak yok, dur önce sen söyle. Nasıl oldu bu iş? Çok şaşırdım valla... Bayram tatilinde Bodrum'daydık, bir anda oluverdi. Deniz'le huzuru buldum Ayşeee (çığlıklar atıyor sevincinden). İkimizde de o kadar çok sevgi varmış ki birbirimize patladı sanki.
Hemen yeni bir çift yakalamışken, o meşhur soruyu sorayım; evlenecek misiniz? Sen dayanamaz evlenirsin şimdi. Yok, şimdilik böyle iyiyiz.
Ayşe bebekle nasılsın? Ayşe'yi daha görmedim. Dünyadaki bütün bebekler güzeldir, o da eminim çok güzel bir bebektir. Allah annesine babasına bağışlasın.
Beraber nasıl vakit geçiriyorsunuz Deniz'le, neler yapıyorsunuz? Mesela şu an Kanyon'da kahvaltı ediyoruz. Her çiftin yaptığı şeyleri yapıyoruz işte, yemeklere gidiyoruz, arkadaşlarımızla buluşuyoruz, tatil planları yapıyoruz... Bu hafta Londra'ya gidiyoruz. İkimiz de huzurluyuz.
Ferruh sen şimdi çok mu aşıksın Deniz'e? Yoksa bu hayallerini gerçekleştirmek mi? Çünkü bir ilişki yaşamayı istediğini biliyorum... Deniz aşık olunmayacak bir kadın değil ki. Onunlayken dünya umurumda değil. Tabii ki aşığım. Hepsinden önemlisi mutluyum. Bak Deniz'in de selamı var sana. Meğer ikimiz de sevgi adamıymışız onu anladık nihayet. Telefonu Deniz alıyor....
Deniz hayırlı olsun. İyi misin? Aşık mısın? Uçuyor musun? İyiyim çok iyiyim. Gayet keyifliyim, huzurluyum... Daha ne ister insan?
EN OLMAZ GÖRÜNEN...
Telefonu kapattıktan sonra gülmeye başlıyorum. Resmen kendi kulaklarımla duymak için açtım bu telefonu. İyi de sana ne be Ayşe! Sana ne? Onlar mutluyken, onlar el ele çıkmaktan çekinmezken sana ne? Böyle işte, insanoğlu böyle... İlle de deşecek, ille de her şeyin altında bir numara arayacak. Halbuki en iyi ben bilirim ilişkilerin dinamiğini. Bazen 'en olmaz' görünenin, en hızlı olan olabildiğini. Hayatımıza giren insanın o anki duygu dünyamızda bir eksiği kapattığını. Aşkın, kadın-erkek dünyasının kalıplarının olmadığını... Elini tuttuğumuzun aslında bizim de elimizi tuttuğunu. Onunla uzun ya da kısa bir yolculuğa çıktığımızı. İhtiyaçların, yaraların, eksikliklerin, fazlalıkların, en derin duyguların bizi o kişiye sürüklediğini. Bu işin yanlışının, doğrusunun olmadığını... O zaman Deniz ve Ferruh'a ne demek lazım; hayırlı olsun.