Popüler kültür eleştirisi

Kent Oyuncuları tedrisatından geçen iki oyuncu Defne Halman ve Engin Hepileri; Pulitzer ödüllü Tracy Letts'in 1991'de yazdığı 'Katil Joe' isimli oyunda buluştu. Hepileri'nin geçen yıl kurduğu Tiyatro. İn'in ilk oyunu olan 'Katil Joe', iddialı kadrosuyla dikkat çekiyor. Kadroda Öykü Karayel, Taner Ölmez ve Mehmet Birkiye de yer alıyor. Geçtiğimiz yıl 'Sessizlik' isimli oyunla Afife Ödülleri'nde En İyi Yönetmen ödülünü alan Birkiye; 'Katil Joe'da hem oynuyor, hem de oyunu yönetiyor. İlk defa sahnede izlediğim Birkiye'nin oyunculuğu, yönetmenliği kadar başarılı. Birkiye, oyunun komedi yükünü neredeyse tek başına yüklenmiş.

TRAJİKOMİK BİR ÖYKÜ
Oyun; uyuşturucu satıcısı 'Chris'in (Taner Ölmez) elindeki malı çaldırması üzerine başına gelen trajikomik olayları anlatıyor. Öldürülmemek için 6 bin dolar bulmak zorunda olan 'Chris', babasıyla (Ansel) bir plan yapıyor. Bu plana göre; annesini öldürüp hayat sigortasından yararlanacaktır. Bu yüzden kiralık katil 'Joe' (Engin Hepileri) ile anlaşıyor. 'Chris'in gözü o kadar dönüyor ki, tekliflerini kabul etmesi için kiralık katile, kız kardeşi 'Dottie'yi (Öykü Karayel) sunuyor. Bence oyunun kilit ismi, Defne Halman'ın canlandırdığı 'Sharla' karakteri. Oyun boyunca iç çamaşırlarıyla dolaşan Halman'ın şiddet sahnelerindeki performansı dikkat çekiyor. Olay örgüsü belli bir noktada için-den çıkılmaz bir hale geldiği için tüm karakterler çatışmaya ve kavga etmeye başlıyor. Bu şiddet sahneleri sebebiyle oyun 15 yaşından küçük izleyicilere önerilmiyor. Popüler kültüre sert bir eleştiri getiren oyunda; paranın, televizyonun ve uyuşturucunun etkisinde paralize olmuş küçük insanların, trajikomik yaşam çırpınışları çarpıcı bir biçimde anlatılıyor. 'Katil Joe', 3-4 ve 24 Şubat'ta Moda Sahnesi'nde izleyici ile buluşacak.
GÖRÜNTÜLER DİKKAT DAĞITABİLİR
Mehmet Birkiye'nin canlandırdığı 'Ansel' karakteri, yani evin babası; TV karşısında hayatını geçiren vurdumduymaz ve rahat bir adam. 'Ansel'; Amerikan güreşlerinden Rihanna'nın seksi klibine kadar pek çok şey izliyor. Bu görüntüler bir projeksiyonla dekora yansıtılarak seyirciye iletiliyor. Ancak zaman zaman izleyici önünde oynanan oyundan sıyrılıp, arkada yansıtılan görüntülere odaklanabiliyor. Bu da izleyicinin oyundan kopmasına neden olabiliyor. Neyse ki oyunun tempo sorunu yok; izleyici oyunda kalabiliyor.