'Poz'da kadınlar kendilerini sorgulayacak

İkincikat Tiyatro'nun Sami Berat Marçalı önderliğinde hayata geçirdiği 'Yarının Oyunları' projesi kapsamında sahnelenen dört oyundan biri 'Poz.' Esra Dermancıoğlu, Selen Uçer, Banu Çiçek Barutçugil ve Gülce Oral'ın rol aldığı oyun; dört kadının hikayesini anlatıyor. Oyuncuları kurayla belirlenen oyunun iki yıldızı Selen Uçer ve Esra Dermancıoğlu ile konuştuk...
Bu oyunda rol almak istemenizin sebebi nedir?
ESRA DERMANCIOĞLU: Oyunun yazarı Deniz Madanoğlu, çok sevdiğim bir arkadaşım.
Daha önce Sami (Berat Marçalı) ile 'Şapkalı' oyununu yapmıştık. Bana, 'Yarının Oyunları' projesinden bahsetti.
Kura çekildi ve bu oyuna düştük.
SELEN UÇER: İyi bir kadro oldu; biz de inanamadık.
Kiminle hangi oyunu oynayacağını bilmeden bu işe girmek riskli bir şey değil mi?
E.D.: Kesinlikle! Neyle karşılaşacağını, kimin ne yazacağını, kimin yöneteceğini bilmiyorsun.
Tamamen şansa bağlı bir şey. Bir daha böyle bir risk almam mesela. Sanki bilerek bu işin içine girmişim gibi hissediyorum.

KLİŞELERİ YIKIYORUZ
Sizin canlandırdığınız 'Azra', değişken bir karakter.
Sizi zorladı mı?
E.D.: 'Azra'yı oynamayı çok istedim çünkü bugüne kadar gelen roller hiç buna yakın değildi. Çok heyecanlandım. 'Azra'; kendisini iyi ifade edememiş bir kadın.
Onun gibi çok insan var.
'Fazilet', kocası öldükten sonra kendi ayakları üstünde durmakta zorlanıyor.
Siz 'Fazilet' için neler söylemek istersiniz Selen Hanım?
S.U.: 'Fazilet'; kocasının arkasındaki kadın olarak varolmuş, kocası ölünce de kendisi olmaya çalışan bir kadın. O kadar arka planda kalmış ki, kocası ölünce siyasete atılıyor.
Oyun, kadınların ikinci planda kalmasını anlatıyor...
S.U.: Evet ama bunun suçlusu kim? Oyun, bunu sorguluyor.
Varolan sistemde kadın kendisini nereye koyuyor; önemli olan bu. Biraz dik durup elinizi taşın altına koymak, kendi ayaklarınızın üstünde durma gibi bir seçeneğiniz de var diyoruz.
Kadınların hayattaki yeriyle ilgili siz ne düşünüyorsunuz?
E.D.: Kadının geri planda kalması kültürel nedenlere bağlı. Eğitimsiz ve ataerkil bir toplumda, kadın mecburen arkada kalıyor. Erkeklerin kadınları nerede gördüğüyle alakalı bir şey bu ve bunun da temelinde eğitim var.
Rahatsız ediyor mu sizi bu durum?
E.D.: Ben çok rahatsızım ama bir yandan da şanslı bir kadınım. Kendi ayaklarım üzerinde duruyorum çünkü.
S.U.: Erkek egemen bir toplumda yaşıyoruz. Kadınların üzerinde, doğdukları andan itibaren bir baskı var zaten.
Bu oyunun enteresan yanı; kadınların kendilerini sorguluyor olması. Sinemada da, tiyatroda da bunu anlattığını sanıp da anlatmayan, kadınları erkek bakışıyla yansıtan birçok klişe yapım var. Bu oyun, bu klişeyi yıkıyor.
Esra Hanım, bu sizin ikinci tiyatro oyununuz. Alıştınız mı tiyatroya?
E.D.: Evet, çok keyifli. Ben konservatuvarlı değilim; Şahika Tekand'tan ders aldım. Altı seneden beri oyunculuk yapıyorum.
Dizilerden önce de tiyatro yapmak istiyordum.
Dizilerle gelen popülerlik tiyatroya yaradı mı?
E.D.: Evet... Ortada dizi falan yokken, tiyatro kapılarını kazırken çok zorlandım.
Şimdi tiyatronun kapıları açıldı.
Şahane bir fırsat oldu.
Oyunculuğa geç başladığınız için bir pişmanlık yaşıyor musunuz?
E.D.: Hayır, bu bir tercih.
Daha erken başlasaydım, daha çabuk yol alırdım diye bakmıyorum hayata.
Yurt dışına açılmayla ilgili hayaliniz var mı?
E.D.: Keşke olsa, çok isterim.
Çünkü Fransızca, İtalyanca ve İngilizce biliyorum.
Ama orada çok zor; bir diziden çıkmış, iki oyunda oynamış birine dönüp bakmazlar bile. Hayalim Hollywood değil, Avrupa sineması.
'Fatmagül'ün Suçu Ne?' dizisiyle tanındınız. Size hâlâ 'Yenge' diyenler oluyor mu?
Oluyor ama bundan rahatsız değilim. O role sıkışıp kalır mıyım diyordum ama üstüne iki dizi, iki oyun yapınca rahatladım. 'Yenge' demeleri hoşuma gidiyor.