Cumartesi sabahına öyle güzel başladım ki... Atv'nin hafta sonu sabah haberlerini izliyordum.
İbrahim Sadri, o her zamanki dinamik ama çığırtkanlığa varmayan tarzıyla usul usul haberleri kulağımıza akıtıyordu. Sonra ekrana bir güreş minderi geldi. Down sendromlu 6 yaşındaki bir çocuk mindere çıktı. Karşısına da profesyonel bir güreşçi ağabeyi geldi.
Hakem, müsabakayı(!) başlattı.
Bizim afacan başladı karşısındaki güreşçiyi yerden yere vurmaya...
Şahane elenseler, muhteşem tek kollar ve nihayet harika bir künde ile rakibini tuş etti. (Doğrusu, karşısındaki güreşçi de onu galip getirecek mizanseni harika uyguladı) Hakem, bizimkinin kolunu havaya kaldırıp galibiyetini ilan ettiğinde o şahane çocuğun sevincini eğer görmediyseniz, çok şey kaçırmışsınız demektir. 'Keşke bir daha, bir daha yayınlasalar' dedim içimden.
Sonra kendi hayatımın beni zorlayan küçük engellerini düşündüm ve kendimden utandım.
O minik güreşçi için dudaklarımdan dökülenlere engel olamadım: Sen başarıyorsan, ben de başarırım. Sen varsan, ben de varım minik pehlivan...
