Sergen Deveci: Özel hayatımı da açarsam ne kalır geriye?

Son dönemde adını çok sık duyduğumuz Sergen Deveci, samimi açıklamalarda bulundu. Deveci, "Mesela 1 dakikalık video çekiyorum Instagram'a ve YouTube'a. Benim 1 dakikalık video çekmem kurgulamam paylaşmam maximum 1 saatimi alıyor. Diyoruz ki "Biz buna güldük." Adam şey yazıyor: 1 dakikamı geri verin. Bu mantığa göre benim 18 yılım kayıp!" sözleriyle de dikkat çekti.

Neler yapıyorsunuz, nasıl gidiyor? Pandemiyle aranız nasıl?

Bu soruyu 6 ay önce sorsaydın "Ülke olarak elimizden geleni yapıyoruz, bu dönemde tedbirliyiz. Ancak şu an gelmiş olduğumuz süreçten hepimiz sorumluyuz. O yüzden biz de kendi payımıza düşen suçu kabul ediyoruz. Sağlık olarak herkesin kendince çektiği bir acı var ama iş olarak iş yok yani keşke örnek olsaydık ama olamadık.

Korona geçirmiş miydin?

Ben olmadım. Ama ben 'Atlattım'cılardanım.

KARNIM ACIKTIĞINDA SÖYLEYEMEZDİM

Nasıl bir çocukluk geçirdin?

Ben çocukken çok çekingendim. Benim ilkokul arkadaşlarım denk geldiği zaman çok şaşırırlar, "Oğlum sen bir adamdın, nasıl oldun böyle?" filan diyorlar. Mesela karnım acıktığında söyleyemezdim. Veya misafirlikte çizgi film izlerken televizyon gittiği zaman "Gitti" diyemezdim oturur izlerdim. Sonra ortaokulda bir şeyler değişmeye başladı hayatımda. Sonra çocukluğum bana güzel bir anı olarak kaldı. Kötü bir çocukluk olmadı yani benimki, güzeldi.

Peki çekingen bir çocukluktan oyunculuğa geçmek… Nasıl karar verdin?

Hiçbir zaman "Ben oyuncu olmalıyım" demedim. Ortaokuldan sonra lise hayatımda kendi enerjimi buldum. Çevren sana "Oyuncu olsana!" diyor. Biraz işin içine girdiğinde oyuncu olmak istediğin zaman olabileceğin bir şey değil. O bir süreç. Mesela hala karar verdim diyemem, ama oyuncu olarak anılmak tabii çok keyifli. Yani "19 Haziran akşamı oyuncu olmaya karar verdim" gibi bir durum yok.

Ama oyuncu olmasaydın ne yapardın? Bunu düşünmüşsündür elbet…

Ben lisede basketbol oynuyordum. Çok istedim basketçi olmayı. Bir de o zamanlar çok havalıydı. Çünkü işin içine konuşma girdiği zaman büyük karizma gidiyor. Basketbolda ya da diğer spor branşlarında o yoktu. Oynuyorsun seni izliyorlar, iyiysen iyi gözüküyorsun. Ama oyunculukta öyle bir şey değil. İyi oyuncusun, adam veya kadın sana hayran kalıyor; sonra bir röportajına bir denk geliyor, iki cümleyi kuramıyorsun bütün karizman gidiyor. Kısacası basketbolcu olmak isterdim.