Siz de benim gibi televizyonda mutlu kadın görmeye hasret kalanlardan mısınız?
Dikkat edin; televizyondaki dramaların, reality show'ların, gündüz kuşağı programlarının neredeyse tamamı 'kadın mutsuzluğu' üzerine inşa edilmiş durumda.
MUTLU OLAN YOK
İki yıldır Fatmagül'ün Suçu Ne? diye soruyoruz.
Küçük gelinlerin dramına gözyaşı akıtıp bir yandan da 'Hayat Devam Ediyor' diyoruz... Uçurum'un kenarındaki Eva'nın, Felicia'nın fuhuş batağından bir an önce kurtulmaları için dua ediyoruz. Cemile'ye mi, Aylin'e mi, Berrin'e mi üzüleceğimizi bilemeden, 'Öyle Bir Geçiyor ki Zaman'...
İffet'in, makus talihini kırması için kalplerimiz pır pır ediyor. Feriha'nın bir kerecik yüzü gülsün diye muska yazanımız var. Kocası bir anda evi terk edip başka kadın ve ondan olma çocuğuyla sırra kadem basan Aylin'in Son'unu merak ediyoruz.
Hepsini geçtim, koca padişahın nikahlı karısı Hürrem bile mutlu olmaz mı yahu?
Gündüz programlarında ise çilenin bini bir para... 'Yeniden Başlamak', hayatını sil baştan yaşamak isteyen ne çok dertli kadınımız varmış meğer? Yarışmanın talihsiz sunucusu bile "Var mısın, yok musun?" diye sormadan önce dinlediği hayat hikayesinin ardından gözyaşı döküyor. Kadınlar, izdivaç programına kısmet için değil, sanki içini döküp rehabilite olmaya geliyor.
KADININ ADI NİHALE
Ekrandaki en büyük derdimiz, kiloları yüzünden kocasının terk ettiği kadını zayıflatmak... Moda jürisinin karşısında ise ağlamayan kadın yok.
Ya en çok kime gülüyoruz? Aslan Kıral'da kocası Kubat'tan her gün tarifeli dayak yiyen Nihale'ye değil mi? (Zaten kadının ismi her şeyi anlatmıyor mu? Nihale... Yani sıcak tencere masa örtüsünü yakmasın diye araya konan koruyucu!)
Peki bu olan bitenler, sadece reyting için yapılan abartmalar mı? Keşke öyle olsa...
8 Mart Dünya Kadınlar Günü kutlu olsun!
