Şu ünlüler boşanırken bir kez olsun bütün kirli çamaşırlar ortaya dökülmesin be kardeşim, yemin ederim dişimi kırıcam! Şimdi önünüze uzun bir liste koyabilirim, kimler kimler boşanırken kendini nasıl rezil etmiş diye ama gerek yok. Son örnek Mehmet Ali Erbil- Tuğba Erbil boşanması işte, aynı hikaye! Günlerdir tarafların birbirleri hakkındaki açıklamaları okuyoruz, ağzımızı hayretten bir karış açıyoruz. Kapatıp sonra tekrar açıyoruz... Evliyken 'balım gülüm' demeçleri, ayrılırken bir küfür etmedikleri eksik. Soruyorum size: Bütün bu çirkinliğin sebebi ne peki? Kendini mağdur gösterip, daha fazla para koparabilmek! En baştan söyleyeyim; taraf maraf tutmuyorum bu işte. Mehmet Ali-Tuğba Erbil boşanmasıyla da ilgilenmiyorum. Sadece kadınların boşanırken her şeyi hak ettiklerini düşünmelerine, evlendikleri adamın bütün malında, mülkünde, parasında hak iddia etmelerine dayanamıyorum. Tamam, elbette kadın boşanırken mağdur olmasın... Nafakadır, çocukların geçimi için paradır, oturulacak evdir, adı her neyse bunun; elbette ve asla esirgenmesin... Kadın boşandı diye elbette mağdur olmasın... Hiçbirine itirazım yok. Tamam da... Adamın 50 yaşına kadar biriktirdiği, çalışıp çabalayıp edindiği servetinin yarısı neden 'beş yıl evli kaldı' diye kadına verilsin? Pozitif ayrımcılık da bir yere kadar! Üstelik pek matah bir şey yapılıyor gibi 'Tuğba Erbil dişli çıkmış, Mali'nin servetinin yarısını istiyormuş' türevi başlıklar atılıyor gazetelerde... Ben bunu bir türlü anlayamıyorum işte: Ne hakla? Otuz-kırk yıl evli kalıp, o evliliği ayakta tutmamışsın, ortak iş yapmamışsın, sen de ekmek getirmemişsin eve ama boşanırken servetin yarısı. Niye ya? E çünkü ona bir çocuk verdi!!! E senin de çocuğun o. Sadece o adama mı yaptın çocuğu? Yoksa para koparmak için mi doğurdun? Adam gibi adamsa zaten karşındaki; çocuğu için her şeyi yapar, yapmazsa da kanunlar bunun için var ya! Daha fazlası adam söğüşlemek sınıfına girer, kimse kusura bakmasın. Medeni Kanun da sağolsun, "Malın yarısı eşin" diyormuş... Niye? Herkes evlenmek için zengin adam arasın, beş sene sonra boşanıp da zengin olsun diye mi? Bunu öğretmek/sağlamak için mi var kanunlar? Geçen haftalarda Tuğba Erbil'in boşanma talepleri gazetelere yansıdığında, twitter üzerinden tartışmıştık aynı meseleyi. O zaman da söylemiştim, kadın hakkı-erkek hakkı geyiklerine girmiyorum bile. İnsan olarak bakın meseleye biraz; düpedüz haksızlık, yasal hırsızlık denir buna. Birileri bana 'Altın Bamya' falan vermeye kalkabilir ama söylediklerimin arkasındayım: Yeter ki onursuz olmasın aşk da, boşanma da!
