Zengin olmak demek; sadece şampanya içip Prada giymek demek değil! Egzotik seyahatlere çıkmak, lüks ve konfor içinde yaşamak da değil!
Zengin olmak demek; aynı zamanda tatminsiz ruhlar, tavan yapmış egolar, kötü boşanmalar ve bitmeyen davalar demek.
En etkin, en mükemmel olmak için taşıyabildiğinden fazla yükü kaldırmaya çalışmak demek.
Daha fazla yaparak, daha az hissetmek demek.
Popüler olmanın, otantik olmaktan daha çok prim yapması demek.
Hatta para ve gelecek kaygısının daha da büyümesi demek!
Garip bir paradoks!
HER ŞEY POPÜLARİTE ÜZERİNE
Bu dünyada herkesin arzu ettiği imkanlara sahip olanların çoğu; ruhsuz ve zavallı bir hayat yaşıyor. Şaka gibi ama öyle işte!
Yeni nesil insanını kendilerinden başka hiçbir şey ilgilendirmiyor. Çünkü her şey popülarite üzerine kurulu. Çocuklarımız da bu mantalitede büyüyor.
Dikkat ediyorum; üniversite çağına gelmiş gençlerin çoğu, ya şehir ya da okul seçiyor.
Branş seçen, "Şunu okumak istiyorum" ya da "Şu konuyla ilgileniyorum" diyen çok az. Hangi şehirde yaşamak, hangi okula gitmek popüler ise, seçimleri o.
Çok ilginç; genelde parasızlığın geçimsizliğe neden olduğunu düşünürüz ama anne-baba ve çocuklar arası çatışmalar, zengin ailelerde daha yoğunmuş.
DEĞER YARGILARI YOK
'Zengin Çocukları Anne ve Babalarından Neden Nefret Ediyorlar?' adlı bir kitap geçti elime. ('Nefret' kelimesi bana ağır geldi, o yüzden yukarıda geçinemiyorlar diye yazdım.) Yazar Franco Lombardo üç sebep sayıyor:
İlki; zengin aileler çocuklarına "Hayır" demeyi bilmiyorlar. İstedikleri her şeye sahip olacağına inanarak büyüyenler, dış dünyada 'hayır'ı duydukça, acısını ebeveynlerinden çıkartıyorlarmış. Her şeyi olan çocuklar, değer yargılarını kaybediyorlar. Sonra isteklerine uğraşmadan sahip olan biri olarak da, hayatına bir anlam saptamakta güçlük çekiyorlar.
İkinci sebep; zaman...
Anne ve baba çok meşgul olunca, çocuklar bakıcıların ellerinde büyüyor. Ve hiçbir hediye, onların yokluğunu kapatmıyor.
Anne ve babalar bu açığı para ile kapatmaya çalıştıkça, çocuklar küskün ve kinci oluyormuş.
TOPLUM HAFİFE ALIYOR
Üçüncü sebep; toplum...
Baba parası ile büyüyenleri toplum hafife alıyor. Toplumun zengin çocuğuna karşı olan bu yaklaşımını, çocuklar da ailelerine taşıyor. Kendi kimliklerini oturtmakta güçlük çektikleri için de ailelerini suçluyorlar.
Anlayacağınız çocuklarımızı sevmek yetmiyor, onları gerçek dünyaya hazırlamak için biraz daha akıllı davranmamız da gerekiyor!
