FİKRET ESER: Eyyvah Eyvah serisi artık bir klasiktir...

Bizden önceki neslin Vahi Öz'ü vardı... Şişman, tıknaz ve kendine özgü gırtlaktan çıkan sesiyle her tipe girerdi. Orta Anadolulu babacan esnaf ya da kodaman bir işadamı olurdu. Sevgili biricik kızını, yakışıklı ama fakir jöne vermeye yanaşmaz ama sonra yumuşar film tatlı sonla biterdi. Daha çok Batı'dan uyarlama filmler olurdu ama Türk versiyonu... Sadri Alışık ise 'Turist Ömer' tiplemesiyle çok meşhurdu. Selamı, yaşa deyişiyle, mazlumların, gariplerin, yoksulların sesiydi. Komiklikler yapar ama ağlatınca da mendil dayanmazdı. Feridun Karakaya'nın 'Cilalı İbo'su geleneksel tiyatronun tiplemesiydi. Orta Oyunları'nın o zamana göre modern versiyonuydu... Bizim nesil ise biraz daha şanslıydı. Kemal Sunal, Şener Şen, Münir Özkul, Erol Günaydın, Ayşen Gruda, İlyas Salman, Adile Naşit, Halit Akçatepe gibi tiyatrodan gelen isimlerin birbirinden muhteşem filmleriyle büyüdük... Rıfat Ilgaz gibi dev bir yazarın Hababam Sınıfı romanından uyarlanan seri filmler hala döne döne televizyonlarda gösteriliyor. Kemal Sunal gibi erken yitirdiğimiz dev bir oyuncunun Çöpçüler Kralı, Bekçiler Kralı gibi toplumsal mesajı da olan filmlerinin yanısıra 'Şaban' serisi unutulmazdır... Ekimizin editörü Hülya Ünlü'yle sohbet ederken 4.5 yaşındaki kızı Eylül ve 10 yaşındaki oğlu Can'la, Kemal Sunal'ı keyifle izlediğini söyledi. 'Şaban serisi' üç kuşağın birarada hiç sıkılmadan, gerilmeden, utanmadan birlikte oturup kahkalarla güldüğü ve o zamandan günümüze hiç eskimeyen sorunları mizahla anlatan bir efsanedir... Ya Şener Şen... O hiç tartışmasız bir dünya starıdır. Hababam Sınıfı'ndaki Badi Ekrem'den Av Mevsimi'ndeki Komiser'e doğru giden çizgide her filmi her karakteri muhteşemdir... 2000'li yıllara damgasını vuranlar ise Yılmaz Erdoğan, Cem Yılmaz ve Ata Demirer'dir... Gişe başarısına ve rekorlar kırmasına rağmen Şahan Gökbakar da çok başarılı biri olabilir ama ısınamadım... Recep İvedik'ler maalesef çok kötü ve seviyesiz. Geçen hafta Eyyvah Eyvah serisinin üçüncüsünü izledim. Evet ilki çok ama çok iyiydi, ikincisini de sevmiştim... Ve üçüncü de bence çok hoş ve sevimli. Ata Demirer, müdavimi olduğum, yazın büyük kısmını geçirdiğim Bozcaada ve Geyikli'nin yerelliğinden evrensel bir komedi çıkarmış... Bence bu üç film Kemal Sunal filmleri gibi klasikler arasında yerini almıştır...