İsmail YK hâlâ gaza basıyor

İsmail YK'nın Levent'teki ofisinde Facebook adlı şarkıyı dinliyoruz. Bilgisayarın başında oturan basın danışmanı, "Bu şarkı Facebook'ta yıkılıyor. İkinci klip de buna çekilecek," diyor. Tam karşımdaki duvarda muhtemelen bir hayran tarafından yapılmış olan İsmail YK resmi asılı. Tatlı bir köpek etrafta koşturuyor. Kartonetini incelediğim albüm, son beş yıldır Türkiye'nin en çok satan isminin dördüncü albümü. İçinde 16 şarkı var. Aslında 15. Çünkü diğer albümlerde olduğu gibi bunda da son şarkı Albüm Özetleri. "O ne?" diyeceksiniz. Tüm şarkıların nakaratlarının arka arkaya dizilmiş hali. "Filmlerin teaser'ı var, şarkıların niye olmasın?" diyen İsmail YK, enteresan fikirlerini hayata geçirip istediği noktaya gelmiş biri. Hayatındaki hiçbir şey tesadüfi değil. Planlayarak, düşünerek ilerlemiş. Aslında kendini anlatırken çok iyi bir tüccar olabileceğini düşünüyorsunuz. Ama 'çakal tüccar' ekolünden değil. Daha ziyade 'iyi kalpli fırlama çocuk' gibi. Yurtseven Kardeşler'i oluşturan abileri ve ablası sayesinde müziğin içine doğan, 13 yaşında grupla sahneye çıkan, sonra yola solo devam etmeye karar veren ('YK' da grup isminden geliyor), bağlama, gitar, klavye de dahil olmak üzere pek çok enstrüman çalan Almanya doğumlu bir müzisyen İsmail YK. İlginç müzik tarzı, dikkat çeken sözleri Haydi Bastır adlı son albümünde de kendini gösteriyor. Şarkılarının sözlerine baktığınız zaman adeta iki ayrı karakter görüyorsunuz. Yüksek tempolu şarkılarda, 'yavrum, yerim, cimciklerim,' gibi kelimeler kullanan havai biri, düşük tempolularda ise duygusal bir adam. "Şarkıları yazarken illa kendimi anlatmıyorum. Şappur Şuppur albümüyle çıktığımda çoğu insan beni yaramaz bir çocuk zannetti. Haklılar aslında. Çünkü klipte şımarık birisiydim. Ama normalde şımarık olmak iyi bir şey değil," diyor, ezberlediği doğru cümleleri öğretmenine söyleyen bir ilkokul çocuğu gibi. Zaten şarkılarının ne kadar tutulduğuna bakarsak, nabza göre şerbet vermeyi iyi biliyor. Fakat bu, yaptığı şarkıları ya da işini sevmiyor anlamına gelmesin. Şarkılarını da, tarzını da, bu işin getirisini de götürüsünü de paket halinde seviyor. Olumsuz tepkilere de kulak asmıyor. "Herkese kendinizi beğendiremezsiniz. Bugün Madonna'yı bile herkes dinlemiyor. Ben ne yapabilirim ki?"

- İlk albümünüzü çıkardığınız zaman ne hayal ediyordunuz?
- Hayran kitlemin olmasını istemiştim.

- İlk düşündüğünüz şey bu muydu?
- Şarkılarımı insanlarla paylaşmak istedim. İnsanların beğenmesi de o anlama gelir. Bir hayran kitlesi oluşur.

- Solo albüm yapmaya karar verdiğinizde müzik, giyim, sahne şovu üzerine epey çalışmışsınız. Nasıl bir çalışmaydı bu?
- Büyük markaların ve sanatçıların başarı öykülerini, menajerleriyle nasıl çalıştıklarını inceledik. Benim çıktığım yıl tanınmış sanatçıların en çok albüm çıkardığı yıldı. Belki 40 tane çıkmıştı. Göze çarpmam kolay değildi. Dedim, "40 sanatçı arasından nasıl sıyrılırım?" Araştırdım ettim. Ben güzel bir kız görmüştüm.

- Nerede?
- Sokakta. O kızı dört sene sonra tekrar gördüm ve tanıdım.

- Nasıl tanıdınız?
- Burasında (kaşının üstünde) bir ben vardı. Ama yakışmıştı ona. Ve o beni hâlâ unutmamıştım. Dedim ki, "Ben de televizyonlara çıktığım zaman alnıma bir işaret yapacağım. İkinci görüşlerinde, 'Bu o çocuk,' diyecekler." Boyayla yaptım işareti.

- Resmen ilgi çekmek için yani?
- Aynen öyle. Kıyafetlerde de öyle. Çocukların çok ilgisini çekiyor mesela.

- Sizinki biraz Robocop gibiydi değil mi?
- Evet. Albüm yaz aylarında çıktı. O kıyafetlerin altında terliyordum, ölüyordum, pişiyordum. Hiç rahat değildim. Hoşuma da gitmiyordu aslında biliyor musunuz?

- E niye giyiyordunuz o zaman?
- Çünkü çocukların hoşuna gidiyordu. Onlar için yaptığım güzelliklerin meyvesini yiyorum şimdi. Altı sene geçti. Dokuz yaşındakiler şimdi 15'inde, stadyum full. Yadırgayanlar oldu, 'Niye böyle giyiniyor?' diye.

- Siz o sırada çocukların stadyumu doldurduğu günleri düşünüyordunuz.
- Aynen. Diyordum, "İsmail sık dişini."

- Bu fikirleri siz mi üretiyordunuz?
- Evet, benim başımın altından çıkıyordu.

KUDUR BABY KUDUR BABY
- Peki fikirleri uyguladınız. Ne zaman, "Tamam oluyor bu iş!" dediniz?
- İkinci albümden sonra. Allah Belanı Versin var ya, İsmail YK'yı odak noktasına getirdi. Eleştirenler bile uğur getirdi. Daha çok dikkat çekti. Tanımayan kalmadı.

- Siz ilgi çekmeyi seviyorsunuz değil mi?
- Oo hem de nasıl (gülüyor).

- Eleştiriler karşısında üzülüyor musunuz?
- Yok. Üzülsem müziği bırakmam lazım. Şarkılar tutmamış olsa o zaman zoruma giderdi. Ama satılan bir albüm eleştirilince bir kıskançlık mı var diye düşünüyorum.

- Sizce nesi iyi sizin şarkılarınızın?
- Akılda kalıyor ve dinleyenleri anlatıyorum.

- Sizi seven insanların yanı sıra sizi hayretle izleyenler de var. Bunun farkında mısınız?
- "Hayretler içinde," derken?

- Sözleriniz, kıyafetleriniz, klipler... Bazen bir parodi gibi de gözükebiliyor. Komik bir tarafı var.
- Eğer istediklerimi başaramamış olsaydım çok komik olurdu ama başardığım için çok zekice olduğunu düşünüyorum. Şarkılara nasıl tepkiler geleceğini önceden tahmin ediyorum. Mesela Facebook bence çok olumlu, sosyal içerikli bir şarkı. Bir insan diyemez ki, "Bu saçma." Çünkü o zaman saçma bir sayfaya giriyor. "İsmail YK'nın şarkılarını dinlemiyorum," diyenlerin, "Facebook olmuş," dediklerini duydum. Hoşuma gitti.

- Albümünüzde Kudur Baby diye enteresan bir şarkı da var.
- (gülüyor) Evet. Ona klip çekerken güzel bir şey yapmak gerekiyor. "Salla salla," derken erkeğin kıza seksi bir bakışı mesela. Bir de insanları oynatması gerekiyor.

- Seviyor musunuz oynamayı?
- Oo hem de nasıl.

- Düğüne gitseniz hemen çıkar mısınız piste?
- Hemen çıksam belki dedikodu yaparlar. Derler ki, "Adama bak hemen kendisini gösteriyor." Ama ilerleyen saatlerde çıkarım. Eğlenmeyi severim.