Asi genç

Magnus Carlsen, geçtiğimiz hafta şok bir açıklama yaparak Dünya Şampiyonluğu mücadelesinden çekildiğini açıkladı. Dünyanın iki numarası, böylece önceki yazımdaki, "Hâlihazırdaki şampiyon Anand'a meydan okuması muhtemel," tahminimi çöp kutusuna attı. Anand'a meydan okumak yerine meydandan çekilmeyi seçti, asi genç. Eğer oynasaydı ne olacaktı? 2011'de son olarak Rusya'nın Kazan şehrinde yapılması planlanan Adaylar Maçları'nda Topalov, Kramnik, Aronian ve Gelfand'ın da olduğu sekiz satranç devi arasında boy gösterecek ve favori olacaktı. Sekiz rakip birbirlerini dört oyunluk bu mini maçlarda elemeye çalışacaktı ki, bu maçlar Carlsen'siz de oynanacak. Hatta, Carlsen'in yerine sekizinci de bulundu: Grischuk. Magnus Carlsen'in çekilme sebebi, bu sistemin dünya şampiyonuna çok fazla ayrıcalık tanıması. Hatta o 'talihsiz açıklamasında' futboldan örnek vermiş: "Futbolda Dünya Kupası'nın galibi İspanya'nın 2014 Dünya Kupası'nın finalinde rakibini beklediğini düşünün." Bu adaletsiz sistem, ona dünya şampiyonu olma motivasyonunu kaybettirmiş. Açıklamasında, tavrının FIDE'ye karşı olduğunu, Anand'ın dünya şampiyonluğunu haksız yere elde ettiğini ima etmemeye özen göstermiş. Sorun şu ki, satranç dünyası geleneklerine bağlıdır. 1886'dan beri az çok geçerli olan sistemde dünya şampiyonu; satrancın kralı gibidir ve futboldan ziyade bokstaki gibi rakibini bekleme ayrıcalığına sahiptir. Nitekim, Carlsen'in en önemli rakiplerinden Aronian da benzetmeye mealen "Elmalarla armutları karıştırmamalı," diye karşı çıktı. Carlsen, yaptığı ikinci açıklamada, "Benim için zor oldu. Satrançseverlerin ne hissettiğini anlıyorum," dese de, olan satrançseverlere oldu. Carlsen'in genç kral yerine asi genç adamı olmayı seçerek, 2011 Adaylar Maçları'nda oynamaması, en az üç-dört yıl daha dünya şampiyonu olamaması demektir.