Başbakan karalahana sarmasını Nur Abla'dan yiyor

NUR YA ZICI
Beni ne kamçıladı, ne çok rahatsız etti? 'Rize'nin Karadeniz'in bir hamsi tavası, bir lahanası var,' demeleri. O benim için büyük bir yara. Beni buralara kadar getiren o oldu.

Bir kitap yazacağım, bütün ev hanımlarına da bedava dağıtacağım. Kadınların tembelliği beni çok üzüyor.

FEVZİ YA ZICI
Emine Erdoğan bana 'Burada her şey hep doğal, güzel ama tuzunuz doğal değil, ben yemeklerde kaya tuzunu yıkarım eritirim onun suyunu kullanırım, sofra tuzu kullanmam,' dedi.

Nur çok faklı bir insandır. Onun kahrını çekmek de zordur, idare etmek de . Ben cennetliğim mesela...
30 çeşit yemeğimiz var. Sadece 12 çeşit hamsi yemeğimiz var. Nur Hanım hep araştırıyor. Çok eski kitapları buluyor, eski yemekleri ortaya çıkarıyor. Rize çorbamız meşhurdur.

Eli maşalı bir Karadeniz kadını Nur Yazıcı.
O, Ümraniyelilerin Nur Ablası. Karadeniz yemekleriyle meşhur lokantasında, yoğurdu bile kendisi yapıyor. 44 yıllık evli olduğu Fevzi Bey, Nur ablayı 'O başka türlü bir kadındır,' diye anlatıyor.
Eşinden gizli ehliyet almış, eşi razı olmadığı halde aktif siyasete atılmış.
Ümraniye Belediyesi'nin uzun ömürlü evliliklerde mutluluğu yakalamış çiftlerin hikayesinin anlatıldığı Bir Yastıkta 40 Yıl kitabıyla tanıdım onları. Bu çifti kitaptaki diğer çiftlerden ayıran şey; evliliklerinin ilk gününden itibaren Nur Abla'nın söylediklerinin hep belirleyici olması.
Ancak kararları hep ortak almışlar. Nur Abla Karadeniz Sofrası'nı açmak da, o ortak kararlarından biri. Buradaki pek çok şey, memleketleri Rize'den geliyor. Hepsi doğal ve lezzetli. Müdavimleri arasında Başbakan Erdoğan ve eşi Emine Hanım da var. Nur Abla, Emine Erdoğan'ın önerisiyle, 'Yemeklerimde sofra tuzu yerine doğal kaya tuzu kullanmaya başladım,' diyor.
- Karadeniz erkeği nasıldır?
- Fevzi Yazıcı: Vurduğunu kırar. (Gülüyor)
- Ya kadını?
- Nur Yazıcı: O da benim gibidir.
- Kaç yıllık evlisiniz?
- F.Y: 44 yıl oldu. 1968'de evlendik. 1970 yılında İstanbul'a geldik.
- N.Y: Ev yaptık köyümüze. Oraya gidip gelirim bağım bahçem var. Lokantamızdaki malzemeleri yazın Rize'den getiriyorum. Sebzeler, biberler, maydanoz vs. Ben çok meraklıyım, çalışmadan duramam. Şimdi torun, torba sahibi olduk, altı torunum var. Dört evlat yetiştirdim ama çalışmayı çok seviyorum. Asla evde oturamam.
-Fevzi Bey de sizin kadar çalışkan mıdır?
- N.Y: Çalışkandır. O da yerinde hiç duramaz.
- Nasıl tanıştınız?
- N.Y: Akrabaydık zaten.
- Görücü usulü mü?
- F.Y: Görüyorduk zaten birbirimizi (Gülüyor). Dedelerimiz kardeşti. Nur beni gerçekten çok uğraştırdı. İnat etti 'Evlenmeyeceğim,' diye.
- N.Y: Daha hazır değildim. Yaşım 17'ydi.
- F.Y: 17 yaş küçük mü?
- N.Y: Tabii küçük. Rahmetli annemin baskısıyla biraz ikna oldum. Çok isteyen vardı, 'Seni kaçıracağım,' diyenler vardı, bir de babasızdım, dokuz yaşında babamı kaybettim. Annem bana bir şey olur diye evlenmem için çok baskı yaptı. Pişman değilim, ama şimdiki aklım olsa ben hiç evlenmezdim!
- Neden?
- N.Y: Bekarlık, sultanlıktır. (Gülüyor)
- Siz de mi böyle düşünüyorsunuz?
- F.Y: Ben evlenirim, niye evlenmeyeyim. 'Evlenmezdim,' dediğinin altında şu var, kendisi çok farklı bir yaratılışta. Şimdi buradan gider eve, 22.00'den 01.00'e kadar mutlaka ev işi yapar. Kendine her zaman bir iş üretir. Diğer hanımlarda bir eksiklik gördüğü zaman 'Bu nasıl evlendi?' diye kendi kendine düşünür.
- N.Y: 1983 yılında siyasete atıldım. Çocuklarımı büyüttüm, dedim ki 'Ben siyasete atılacağım, evde boş duramam.'
- F.Y: İşte orada Nur'a engel olmaya çalıştım.
- N.Y: Ama ben dinlemedim, gittim üye oldum. ANAP'ta 18 sene kongre üyeliği yaptım.
- F.Y: Nur çok faklı bir insandır. Onun kahrını çekmek de zordur. İdare etmek de zordur. Ben cennetliğim mesela... (Gülüyor)
- N.Y: Detaycıyım, kuralcıyım ve disiplinliyim.
- Siyasetten restoran işletmeciliğine geçiş nasıl oldu?
- F.Y: Evde baklava yapmasıyla başladı her şey.
- N.Y: Altı sene evde baklava yaptım.
- F.Y: Ben de akşam eve gelir hamur yoğururdum. Onun gücü yetmezdi, ben pişirirdim.
- N.Y: Çayeli Derneği'ndeyken, orada iftar yemekleri veriyordum. Baklavalar, tatlılar yapıyordum. Oraya gelen esnaflardan biri, 'Bu baklavayı kim yaptı?' diye sormuş. Aradı beni. 'Fırınım için baklava yapar mısın?' dedi. 'Mümkün değil, bunu evde yapamam' dedim. 'Sadece bir tepsi yapacaksın,' dedi. Yaptım bir tepsi, geldi aldı. Bir saat sonra aradı, 'Yine yap, tezgâha koymadan bitti,' dedi. Bu baklava hayatımın bir parçası oldu.
- N.Y: Evdeki fırını dört katlı yaptım, yine yetmedi. Bir tepsi, iki tepsi derken, oldu 50 tepsi. Bir Ramazan'da evden 300 tepsi baklava çıkardık. Sonunda kendi yerimizi açmaya karar verdik.
- F.Y: Nur kafasına koyduğunu yapar.
- N.Y 11 sene evveldi. 1997'de, 'Ehliyet alacağım,' dedim. Fevzi karşı çıktı. Dinlemedim, gittim müracaat ettim. Dosyalarımı görünce yırttı. Ben de o zaman gizli gittim. Şimdi çok mutlu. Ama arabanın anahtarını vermedi. Ben de aldım anahtarı, arabayı sabah namazından sonra kaçırdım. Dolaştım dolaştım, sonra koydum arabayı oraya. Ben çok inatçıyım, işime de aşığıyım. Alnının teriyle para kazanacaksın, helal para kazanacaksın ve çalışacaksın.
- F.Y: Çok iyi otomobil kullanmaya başladı.
Geçtiğimiz yıl Sevgililer Günü'nde, ona iyi bir otomobil aldım, mutlu oldu.
- Nasıl bir iş bölümü var aranızda?
F.Y: Finans işleri bana ait, yemekler Nur Hanım'a.