Tek umudum savaşın bitmesi

Muhammed Assal 33 yaşında, 17 yıllık aşçı. Savaş öncesinde Halep Dedeman Oteli'nin baş aşçılığını yapıyormuş. Nezih bir ortamda Halep'in ve Suriye'nin ileri gelenlerine yemekler yapmış. Bundan iki yıl önce Halep'e yapılan bir bombardıman sırasında annesini, üç ay sonra şarapnel parçasının başına isabet etmesi sonucu da eşini kaybetmiş. Suriye'den Türkiye'ye kaçmış. Bir süre Hatay'da kaldıktan sonra iyi bir lokantada iş bulurum umuduyla İstanbul'a gelmiş. Muhammed Assal İstanbul'a geldiğinde lokanta lokanta gezdiğini anlatıyor: "Önüme gelen lokantanın kapısını çaldım. Ama sunulan ücretler öyle düşüktü ki, büyük bir hayal kırıklığı yaşadım. Şimdi işim var ama tek umudum savaşın bitmesi" Muhammed, tam da umudunu kaybetmişken Halep'ten tanıdığı arkadaşı Hacı Adnan ile karşılaşınca dünyası değişmiş. Maddi durumu iyi olan Hacı Adnan, ona dükkan açması için yardımcı olacağını söyleyince kolları sıvamışlar ve küçük bir dükkan açmışlar. Şimdi Şirinevler'deki bu küçük dükkanda aşçılık yapıyor. Muhammed Assal'ın çoğu sığınmacı gibi kalacak bir yeri yok. Lokantada yaşamak zorunda.