Hayat kurtaran babalar

Doktorluk zor iş, işleri hayat kurtarmak, geceleri gündüzleri yok. İşleri hep ailelerinden önce geliyor. çoğu zaman çocuklarının özel günlerinde yanlarında olamıyor, çok istedikleri halde onlara iyi geceler öpücüğü veremiyorlar. Peki bu durum doktor babaların çocuklarını nasıl etkiliyor? Elbette onlar da çok etkileniyor, kızıyorlar babalarına... Hatta o kadar etkileniyorlar ki babalarını görebilmek için ameliyathane kapılarında bekliyorlar. İşte bu beklemeler gün geliyor kendilerinin de cerrah olmasına sebep oluyor. Bu Babalar Günü'nde hayat kurtaran babalarından etkilenip cerrah olan çocukları ve hatta torunları okuyacaksınız.
BABA OĞLUNUN HOCASI OLDU

Prof. Dr. Tekin Durukan Kadın hastalıkları ve doğum uzmanı
ARKADAŞIMIN ANNESİ ÖLÜNCE KARAR VERDİM
Prof. Dr. Tekin Durukan kendi mesleğini oğluna sevdiren bir doktor: "Şu anda 72 yaşındayım, bir muayenehanem var ve hâlâ çalışıyorum. Barış'ın öğrenciliği sırasında babası olmam onun notunu kırmama engel olmadı. Barış çok parlak bir öğrenciydi ve babası olduğum için diğer öğrencilerin kendisine torpil yaptığımı düşünmesini kendisi de hiç istemezdi. Barış'ın cerrah olması için onu yönlendirmesem de, etkilemişim. Halbuki o küçükken sokakta çöpçüleri görünce çöpçü olmak isterdi. Biraz daha büyüdüğünde polisleri görerek 'polis olacağım' demeye başladı. Liseye başladığında kendisi için hazırladığı kartvizitte ise 'ODTÜ Bilgisayar Bölümü Başkanı' yazıyordu. Bu dönemde de ODTÜ'de okuyan amcasından etkilendiğini düşünüyorum. Bizim "Bu çocuk nereye gidiyor?" diye düşünmeye başladığımız dönemde Barış, tıp fakültesine girdi. Oğlumun tıp seçmesinde ona iyi mi yoksa kötü örnek mi oldum bilemiyorum ama onunla gurur duyuyorum.Kendim ise doktor olmaya şöyle karar verdim, çocukken ailemle gittiğimiz yazlık kasabada sevdiğim bir arkadaşım vardı. İki katlı geniş bir evleri vardı ve arkadaşım annesi hamileydi. Bir gün evlerine gittiğimizde, alt katta yerler kan içindeydi. Annesi o gün doğum yapıyormuş ve arkadaşım kardeşinin doğduğu gün annesini kaybetti. Geçmişe baktığımda bu olayın beni derinden etkilediğini fark ediyorum."

Doç. Dr. Ahmet Barış Durukan Kalp damar cerrahı
ÇOCUĞUM SANATÇI OLSUN İSTİYORUM

"Babamın cerrah olmasından gurur duyuyorum. Ben Hacettepe'de doğdum, tıp eğitimimi Hacettepe'de aldım ve babam benim hocamdı. Babam sadece benim değil tanıdığım birçok kişinin de hocasıydı ve bu durum bana kendimi hep ayrıcalıklı hissettirdi. Çocukluğumda babamdan uzak kalmamak için geceleri ve hafta sonları onunla ameliyatlara giderdim. Babam sezaryene girdiğinde soyunma odasında oturup, onun çıkmasını beklerdim. Sezaryen çıkışında bazen kucağında bebeği getirip bana gösterirdi. İlkokul ve ortaokul sıralarında yaz tatillerimi de hep babamın yanında geçirdiğimi hesaba katarsak, meslek seçiminde babamdan etkilendiğimi söylemek yanlış olmaz. Babamın cerrah olmasından dolayı benim çocukluğum ve gençliğim bu meslekle ilgili anılarla dolu. Aslında babam da ben de cerrahlıkla ilgili bir şeyler konuşmayı sevmeyiz. Kalp cerrahisi çok ağır bir branş fakat ben hiç pişmanlık yaşamadım. Tıp çok uzun bir eğitim süreci gerektiriyor. Tıp fakültesini bitirmek, ihtisasını almak ardından akademik unvanları elde etmek için çok çaba sarf edilmesi gerekiyor. Kendi çocuğumum bu kadar zorluğa katlanmasını ister miyim bilemiyorum. Bu arada çocuğumuzun göbek bağını Viyana Operası'nın bahçesine gömdüğümüzü de belirtmek isterim. Yani sanatçı olmasını istiyorum ama her şeye rağmen cerrah olmak isterse meslek seçiminde onun kararını desteklerim."