"Gözlerime baktı ve gülümseyerek gitti”

72 yıllık ömrünün 56 yılında oyunculuk yapan, yediden yetmişe herkesin tanıdığı bir isimdi Zeki Alasya... Salak Milyoner, Köyden İndim Şehire, Süt Kardeşler ve Aslan Bacanak nasıl bir jenerasyonu güldürdüyse, şimdinin çocukları Küçük Ağa'daki dede olarak sevmişti onu... Ölümüyle hepimiz, kendi kişisel tarihimizde bir yoksunluk yaşadık belki ama bu yoksunluk karısı Jülide Alasya'nın yaşadıklarıyla kıyaslanamaz bile... Zeki Alasya'nın son demine denk gelen, onu sakinleştiren, huzur veren bir kadın Jülide Alasya... Şan-şöhretle geçen bir ömrün son 13 senesinde dolu dolu yaşanan bir aşkın hikayesi onların ki... Birbirini geç bulup, erken kaybedenlerden onlar... Jülide Alasya ile röportaj öncesi defalarca telefonla konuştuk, sesi her defasında titriyordu. Çünkü o Zeki Alasya'sız hayatını düzenlemeye çalışıyordu. Önce yıllarca kredi borcu ödeyerek satın aldıkları evi sattı, anılar ağır geldiği için biricik aşkıyla yaşadığı evden taşındı. Taşınma sırasında eşyaları kutulara yerleştirirken ve hepsiyle tek tek vedalaşırken ağlama krizlerine girdi. Her defasında tekrar ayağa kalktı ve toparlanmaya çalıştı. Sonunda hazır hissettiğinde benimle yüz yüze gelmeyi kabul etti. Jülide Alasya ile buluştuğumuzda karşımda gözlerinin içinde hem hüzün hem de gülümseme olan bir kadın vardı. Bir an onun Zeki Alasya'ya çok benzediğini fark ettim. Hani "Birbirine benzeyen çiftler evlenir" derler ya, belki de doğrudur... Konuştukça birbirlerine benzemediklerini, birbirlerini tamamladıklarını anladım. Sohbet sırasında kah güldük, kah ağladık. Anladım ki, Jülide ve Zeki Alasya'nın aralarında eşine az rastlanır bir sevgi bağı var. Sanki az vakitleri olduğunu hissetmiş gibi her şeyi birlikte yapmış bir çift onlar. Bu yüzden Jülide Alasya, "Belki 13 yıllık birliktelik lafta kısa ama özde uzun" diyor. Ve de fark ettim ki, Jülide Alasya çoğu zaman şimdiki zamanı kullanarak, sevdiği adam hiç gitmemiş gibi konuşuyor.