25 kiloydu ama çok şişmandı!

Bir elma yediğimde suçluluk duyduğum için evin içinde bir saat yürüyordum. Hayatımın en güzel dokuz yılını anoreksiyayla mücadele ederek geçirdim. Doktorlar bana yaşamaz gözüyle bakıyordu. Bu cümleleri kuran iki genç kız. Ergenliğe ilk adım attıkları yıllarda anoreksiyayla tanışan genç kızlar onlar... Hayatlarının en güzel yıllarını yemek yemeden, kilo yapar düşüncesiyle su bile içmeden geçirdiler. Kilo verdikçe mutlu oldular ya da mutlu olduklarını sandılar! Her geçen gün ailelerinin gözü önünde eridiler. Zayıf olduklarına asla inanmadılar. Verilen her kilo yeni bir hedefi beraberinde getirdi. İnebilecekleri en son kiloyu zorlamak onlar için artık yaşam biçimi oldu. Ta ki, bir gün zayıflıktan hareket edemeyecek kadar uçlara savrulana kadar... Sonunda doktorların bile "Yaşamaz" dediği bir noktadan hayata döndüler! Ve hikayelerini başkalarına ders olsun diye, internet üzerinden anlatmaya başladılar...
GİZLİLİK ORTAK PAYDA

Bu hastalığın pençesine düşen Ankaralı Tuğçe Çakır, lise boyunca mücadele ettiği anoreksiya hikayesini YouTube'a yüklediği bir videoyla, Kahramanmaraşlı Şeyma Tanış ise umudumvar isimli blogunda anlatıyor. Çakır ve Tanış'ın yaptıkları çok önemli. Zira anoreksiyanın pençesine düşen kişi sayısı hiç de azımsanacak gibi değil. Bütün hikayeler gizlilik içinde başlıyor, önce yemek yemeyi kesiyor, aşırı spor yapıyor ve hatta yediklerini kusuyorlar... Her şey o kadar büyük bir gizlilik içinde yaşanıyor ki çoğu zaman aileler bile durumu geç fark ediyor. Anoreksiya dünyasında her şey gizli yaşanıyor. Bu nedenle bu iki genç kızın yaşadıklarını anlatması çok önemli...