Bir kere de senin yüzünden kaybedelim

Üç yıl öncesine kadar sarı lacivert camianın belki de yüzde 80'i adını bile duymamıştı bu çocuğun... Artık üç yaşında çocuklar bile tanıyor onu. Yediden yetmişe milyonların kahramanı oldu.
Bakmayın 24 yaşında 25 milyon Fenerli'nin hayallerini, ümitlerini sırtlamasına. Aslında mahalle arasında basket oynayan Bogdan isimli çocuk o hâlâ... Hayallerinin peşinde koşan, sempatik, hırslı çocuk... Kaç maça damga vurursa vursun, tribünlerde "Bogdanovic" sesi yankılandığında yüzüne o meşhur utangaç gülümseme oturan çocuk. Hem sade hem görkemli, hem savaşçı hem sakin, hem lider hem de asker...
Koç Obradovic'le çok yol kat etti. Potansiyelli gençten kıta çapında bir yıldıza evrildi. Öğrendi, gelişti, büyüdü ama içindeki çocuk asla ölmedi. Onu Bogdanovic yapan duruşunu koruması, belki de tüm istatistiklerden daha değerli... Zira öyle olunca seviliyor. Ve mutlu oldukça, yüzü güldükçe de büyük oynuyor. Bu coğrafyanın alışkın olmadığı şekilde gerilimden değil, sevgiden, huzurdan besleniyor.
BEBEK YÜZLÜ TERMINATOR
Aslında o masum gülüşün altında "bebek yüzlü bir yok edici" yatıyor. Ne sakatlıklar yıldırabiliyor onu ne de en sert savunmalar. Korkusuzca meydan okuyor Bogdan... Hiç titremiyor eli. Öyle gülen bir adamdan beklemezsiniz böyle bir cüreti...
Siz bu satırları okuduğunuzda Fenerbahçe'nin Final 4 kaderi de büyük ölçüde çizilmiş olacak. Bogdanovic inşallah yine döktürecek ve bu akşam kupayı kaldıracak ya da belki son üç yılın en kötü maçlarını oynayacak. Ama ne yaparsa yapsın, sonuç ne olursa olsun her daim milyonların sevgilisi, küçüklerin kahramanı olarak kalacak.
Üç yıldır, futbolda nicedir vizyonsuzluğa, mutsuzluğa hüküm giymiş insanlara o umut oldu. Sahada yalancı koşular yapanların yerine o koştu. Asık suratların yerine o güldü. Kaytaranların yerine o terledi. Korkanların yerine o kükredi. Kilo alanların yerine o zayıfladı. Patinaj çekenlerin yerine o gelişti. Adamını kaçıranların yerine o kademeye girdi. Koyverenlerin yerine o isyan etti. Kazanmayı unutanların yerine o başardı. Nerede oynadığını unutanların yerine o hatırladı.
Başı öne düşenlerin yerine, sayı attıktan sonra geri geri koşarken o kafa salladı.
Bogdanovic sayesinde kimbilir kaç kez kazandı F.Bahçe... Varsın bir kere de onun yüzünden kaybetsin... Çok mu?