Onun kod adı tutku ve hırs

Marina Maljkovic Galatasaray Kadın Basketbol Takımı Başantrenörü. Sırbistanlı. Babası da önemli bir basketbol adamı, dört kez EuroLeague şampiyonluğu kazanan koç Bozidar Maljkovic olunca hayatı basketbol olmuş. Ülkesi Sırbistan'da şampiyonluklar, kupalar kazanmış. Sonrasında yılın koçu seçilmiş. 2015 Avrupa Basketbol Şampiyonası'nda ülkesini Avrupa Şampiyonluğu'yla taçlandırmış. Tutkusunun peşinde giden başarılı antrenör, kendisini kadın basketbolunun gelişimine adamış. Ülkesinde kız öğrencilerine ücretsiz basketbol eğitimi veren okulun da sahibi. 37 yaşındaki Maljkovic'e, Sırbistan'da Basketbolun Annesi denirken, Türkiye'de de azmiyle ve başarılarıyla efsane antrenör Obradovic'e benzetiliyor. Maljkovic'le ilki 11 Nisan'da, İtalyan Reyer Venezia'yla İstanbul'da oynayacağı EuroCup final maçı öncesinde konuştuk.
- EuroCup finali için özel bir hazırlığınız var mı?
- Galatasaray gibi büyük bir kulüp EuroCup finaline çıktığı zaman elbette sadece bu iki isim yan yana geldiğinde bile nasıl motivasyon kaynağı olduğunu sizler daha iyi bilirsiniz. Ama rakibimize saygı duymak zorundayız. Oyun açısından kestirilmesi zor bir takım. O yüzden tüm ciddiyetimizle yaklaşacağız bu maça. Kazanmak istiyoruz.
- Kendinizi kadın basketbolunun gelişimine mi adadınız?
- Geçen sene bir nevi tescillenmiş oldu; Uluslararası Olimpiyat Komitesi tarafından spor dalında yılın kadını adaylarından birisiydim. Çok büyük bir onurdu. Ayrıca Sırbistan'da, kadın basketbolunda devrim yarattık. Sahibi olduğum okulda, binin üzerinde kız öğrenci ücretsiz basketbol oynuyor.
- Ülkenizdeki kadın basketbolu size emanet sanırım?
- Açıkçası Sırbistan'da beni 'basketbolun annesi' diye çağırıyorlar. Herkes bu şekilde bir övgüyü takdir eder ve hoşuna gider. Benim için de durum böyle. Geçen yıl Galatasaray'dayken Sırbistan devleti tarafından onur nişanıyla ödüllendirildim. Nişanı Cumhurbaşkanı'ndan aldım. Çok çalıştığım ve sonucunda bazı ödülleri topladığımı söyleyebilirim. Bundan da çok keyif duyuyorum.
- Türkiye'de hedefleriniz nedir?
- İki yıldır Galatasaray'dayım. Tek derdim aynı şeyleri Türkiye'de de yapabilmek.
- Zaman zaman Fenerbahçe koçu Obradovic'e benzetiliyorsunuz...
- Obradovic çok büyük bir efsane. Benim de çok iyi bir arkadaşım. Ama Obradovic'e Tanjevic'e bakıp oradan bir şeyi kopyalamak yerine kendi stiliniz olmalı. Sonuçta kendi yolunuzda ilerliyorsunuz.
- Başarı anlamında benziyor musunuz Obradovic'le?
- O açıdan benzerliğimiz var. Bir başarıyla asla yetinmiyorum. Her zaman daha fazlasını istemek, asla yeterince mutlu olmamak zorundayım. Çünkü bir şeyden memnun kalıyor olmanız yolda sizi tıkayabilir. Her zaman aç olursanız, her zaman daha fazla başarı için arzu ve isteğe sahip olursanız daha fazla kazanabilirsiniz. Benim içimde bu var. Bunu oyuncularıma da yerleştirmeye çalışıyorum.
- Yeter artık demiyor musunuz? Ya da bu motivasyonu her zaman nasıl sağlıyorsunuz?
- İşimi tutkuyla yapıyorum. Türkiye'nin de tutku kelimesini iyi anladığını düşünüyorum çünkü Türkler de bizim gibi özellikle spor konusunda büyük bir tutkuya sahipler. 2015'te Avrupa Şampiyonu olduğumuzda herkes eğlenip kutluyordu. Ama ben kazandığımız an panik içindeydim. Hemen, sırada ne var, yarın ne yapacağım, bundan sonra ülkem için daha fazla ne yapabilirim diye düşündüm. Aynı şey çalıştığım kulüp için de geçerli. Bir şeyi başarıyorsanız hemen diğerini düşünmek zorundasınız.
IŞIL ALBEN'LE BENİ KARIŞTIRIYORLAR
- Türkiye'deki yaşamınız nasıl, mutlu musunuz?
- İstanbul gibi Avrupa'nın en büyük metropollerinden birinde yaşamaktan nasıl mutlu olunmaz. Ben de çok mutluyum.
- Türklerin sevdiğiniz ve şaşırdığınız yönleri neler?
- İnsanlar oldukça disiplinli. Sporda inanılmaz tutkuya sahipler.
- Saçınızla, stilinizle oyuncunuz Işıl Alben'e benziyorsunuz...
- Bizi çok karıştırıyorlar. Ama güzel bir şey. Bu tabii bilerek yaptığımız bir şey değil. Galatasaray'dan önce de bu sitile sahiptim. O da küçüklükten beri kendi stilinde.