Resim, yazıdan güçlü olabilir

Beyoğlu'nda açılan bir sergi için sanat galerisi İstanbul Consept'teyim. "Güç, Canavarlar Yaratır" isimli sergiden çok, Kanada ve Lüksemburg'da ödüle layık görülen, hatta Lüksemburg'dan müze müdüründen özel bir tebrik mektubu alan ressam Sema Maşkılı'yı merak ediyorum. Sergiyi gezerken gelip, eserlerini sanki ilk kez görüyor gibi heyecanla izliyordu. Keyifli geçen sohbetimizi Sabah Pazar için yazdım:
"Resme daha konuşmaya bile başlamadan önce merak sarmışım. Babam emekli ilkokul öğretmeni. Ama amatör olarak resim çiziyor ki, halen de devam ediyor. Ondan görüp çizim işine girmişim. Konuşmaya çok geç başlamışım. Belki de resimle kendimi yeterince ifade ettiğim için, kelimelere ihtiyaç duymamış olabilirim. Eve gelip giden insanları, sokaktakileri sürekli izlerdim. Sonra da onları çizmeye çalışırdım. Evde ne bulursam okurdum. Bu yüzden mi çok konuşmuyordum, bilmiyorum. 'Ya yazar olacağım, ya ressam' derdim. Ressam oldum. Bir yazar arkadaşım, 'Senin çizgilerin, kelimelerden daha güçlü. Biz kelimelerimizle anlatamadığımız zaman, siz devreye giriyorsunuz' diyordu. Resim o kadar gizemli işte.
LÜKSEMBURG'DAN ÖDÜL ÖNEMLİ
Bazen izleyiciler resimlere bakarken bana çok soru yöneltince, 'Siz ne görüyorsunuz, bu resim size ne düşündürüyor. Üşengeç olmayın, duygularınızı harekete geçirin. O resim kendini size tek başına anlatacak, o sizde bir anlam kazanacak' derim. Ben çizerek ne anlatmaya çalışırsam çalışayım; mühim olan resmin sizde uyandırdığı duygulardır. Hatta bazen ben sorarım izleyicilere, hissettiklerini. Resimlerimin tek başına bir hikaye anlatmasını tercih etmem. Hikayeye fazla odaklanırsanız, görselden kaybederseniz Çizdiğim resimlerin bütünü bir hikaye anlatır.
'Güç, Canavarlar Yaratır' adını verdiğim sergi; insanın, bedenini kullanarak diğerine karşı uyguladığı şiddeti anlatıyor İnsanların, bir başkasına hükmetme arzusu şiddeti doğuruyor. Hepimiz, farklı oranlarda güce sahibiz. Kendi sınırlarımızı korumak ya da güvenliğimizi sağlamak için kullanıyoruz. Ama bunu bir başkasına hükmetmek için kullanmak bir tercih ve şiddeti doğuran bu tahakküm arzusu.
Sergideki resimler Kanada ve Lüksemburg'dan ödül aldı. Ödül süreci biraz ilginç oldu. Önce tüm resimlerimi istediler. Lüksemburg Pinacotheque Müzesi Müdürü Herve Lancelin, bana mail ile bir tebrik yazısı gönderdi ve çok iyi temsil ettiğim ülkem Türkiye adına benimle gurur duyduğunu belirtti.
Bu eserlerin ortaya çıkışı beş buçuk yıl sürdü. Bu sırada resimlerimin sözle karşılığını bulamıyordum. Okuyorum okuyorum, bir türlü tam ifadeyi bulamıyorum. Sonra elime Nietzsche'nin 'güç istenci' üzerine kaleme aldığı yazıları geçti. Arayınca buluyorsunuz işte. O zaman dedim ki, benim resimde kafaya taktığım şeyi, o da felsefede kafaya takmış. Nietzsche diyor ki, 'Bu sadece insana ait bir dürtü. Hayvanlarda böyle bir güç istenci yok. Onlar sadece alanları korumak ya da beslenmek için güç uyguluyor. Bunun dışında şiddete başvuran herhangi bir canlı türü yok."