İzlerimiz kalıcı ama varlığımız uçucu

Doğma büyüme İstanbullu ressam Serra Kuşkaya, bu kadim şehrin şifasız sevdalılarından... Serginin, bir yolculuk kararıyla şekillendiğinden bahsediyor. Zamanla, pek çoğumuz gibi insanın üstüne gelen kalabalıklardan, her geçen gün daha da kaotik bir şehir haline gelen İstanbul'dan bunalmış. Yaklaşık iki yıl önce eşiyle birlikte kendi ifadesiyle 'bir cesaret' şehirden ayrılarak, Fethiye'nin bir köyünde daha minimal bir hayata başlamışlar.
Ancak yeni yaşamlarında ve yaptıkları seyahatlerde başka bir gerçekle karşılaşıyorlar: "Bir köy evine yerleştik. Kurduğumuz bu yeni düzenden memnun olmama rağmen artık kent ile kırsal arasında büyük bir farkın kalmadığı, kaostan uzaklaşmanın mümkün olmadığı gerçeğiyle yüzleştik. Doğa, kırsalda yaşayan insanın arka bahçesine dönüşmüş vaziyette. Kent kültürümüzün atıkları olan kartonlar, tenekeler, reklam panoları, kablolar her yerde. Şehirde göremediğimiz geniş alanlar şimdi seralara ev sahipliği yapıyor."

Resimlerini yaparken tuval yerine topladığı atık karton, tahta parçalarını da kullanmış: "Resimlerimde çoğumuzun sıkça maruz kaldığı, sıkıldığı ama artık kanıksadığı detaylara, absürt karşılaşmalara, ortak deneyimlerimize sıkça yer vererek, yaşadığım coğrafyanın ve dönemin kaydını tutar gibiyim. Zamanla bu durum malzeme ve kompozisyon seçimlerime de yansıdı. Üretimlerimde, ters yüz kurgulara, perspektif algısının bozulduğu kompozisyonlara ve atık/buluntu malzemelere daha çok yer verdim."
Peki Dikkat Kırılır ismi nasıl ortaya çıktı?: "Bu sergi, insanın doğayla kurduğu çarpık ilişki ve onunla uyumlanmasındaki yetersizliğin yansımaları üzerine. İsmi, en kırılgan eşyalarımızı emanet ettiğimiz kolilerin üzerindeki "dikkat kırılır" uyarısından geliyor." Resimlerde gözüm seralara takılınca Kuşkaya, "Evimizin hemen yanından akan bir çay var, denize kavuşan. Yaşlı komşumuz yıllar önce nasıl gürül gürül aktığını anlatıyor. Şimdilerde sadece biraz su görmek mümkün. Köylüler yazın da seralar için bu suyu kullanıyor. Bu gidişatımızın absürtlüğü günün sonunda bizimle birlikte tüm canlılığın problemi haline geliyor. Bu sergi, varlığımızın uçuculuğu, izlerimizin kalıcılığı üzerine düşünmek ve yaşama pratiklerimizi gözden geçirmek için bir vesile olabilir" ifadelerini kullanıyor.


ŞİMDİ BUNLARI SATIN MI ALACAKLAR?
Fethiye yerleşmesi sonra Ege'nin yaş almış kadınlarının güçlü mizah anlayışına değinen Serra Kuşkaya, topladığı atıkları resim yapmak için kullanacağını öğrenen komşusu Ayşe Teyze'nin 'Şimdi bu kadar malzemeyi topladın, resim yapıyorsun. Ne yapıyorlar, gelip bakıyorlar mı, alıyorlar mı?' dediğini aktarıyor.