Nietzsche, Descartes bir de ben

"Facebook'ta Nihat Doğanizm diye sayfa açılmış, 6 bin üyesi varmış. '21. yüzyılın en büyük Türk düşünürü Nihat Doğan' diyorlar. 3 bin üyesi var. Toplam 10 bin tane felsefik anlamdaki fan kulüplerin üyesi var. Nietzsche'yle, Descartes'le, Sokrat'la özdeşleştirenler, onlardan büyük olduğumu düşünen insanlar var," diye anlatıyor bu defa. "İşte bunlar da hiciv," diyoruz ve ipler kopuyor. Acı gerçekleri dile getiriyor Nihat Doğan; "Bu kadar mı hiciv olur? Benim söylediğime geldin o zaman. Her şeye makarayla bakan bir ülke haline geldin sen. Okan Bayülgen'e de söyledim. Her şeye gülüyorsunuz. Pir Sultan'ı bırakıp Nihat Doğan'la ilgileniyorsan, Necip Fazıl'ları, Baskın Oran'ları, Nâzım Hikmet'leri üç beş sayfa yazıp çizip Nihat Doğan'ı sayfalarca yazıp çiziyorsan, ben de sana, 'Her şeye kıçıyla gülen bir toplum haline gelmişsin' derim. İroni de bir yere kadar. İroni nereye kadar?" Sus pus oluyor gazeteci. Sadece "Adorno da 21. yüzyıla hakim olan ironinin tehlikelerinden bahsediyor!" diyebiliyor. Nihat Doğan bunun üzerine söyleşinin son cümlelerini seslendiriyor; "Al buyur, ne yapalım şimdi? Adını bile bilmem. Ama Adorni oldum demek şimdi!"