Mezarım bile hazırdı ama bana ikinci bir şans verdiler

58 yaşındaki Oktay Şehitoğlu, tam 59 gün yoğun bakımda ölüm kalım mücadelesi verdi. Milyonda bir görülebilen 'Portal Ven Trombozu' hastalığına yakalanan, doktorların yüzde bir yaşama şansı verdikleri Oktay Bey, bu şansını kullandı ve şimdi çok sağlıklı...
İşte Oktay Şehitoğlu'nun anlattıkları:
2007 Ağustos ayında ağrılarım nedeniyle hastaneye başvurdum. Memleketim Giresun'da yaptırdığım tahliller kötü çıktı ve doktorlar ameliyat olmam gerektiğini, bağırsaklarımda kitle olabileceğini söylediler. Ben de 'Daha iyi tedavi olabilirim' düşüncesiyle 5 Ağustos 2007'de İstanbul'da özel bir hastanede tedaviye başladım. Burada 10 gün kaldım.
DOKTOR DEĞİL, BİR MELEK!
Hastalığım çok ilerlemişti. Karnım o kadar şişmişti ki, nefes alamayacak hale geldim. Karaciğerime giden ana toplardamarım tıkalıymış. Memorial Hastanesi'ne giderek Prof. Dr. Kalayoğlu'na muayene oldum ve hastalığımın teşhisi onun tarafından konuldu. Kalayoğlu rahatsızlığımın milyonda bir görülen 'Portal ven Trombozu' olduğunu söyledi. Yani milyonda bir görülen hastalık beni bulmuştu. Daha sonra yaklaşık iki ay süren yoğun bakım ve ameliyat süreci başladı.
Münci Hoca ile tanışmak, benim için bir umut ışığı oldu. Dr. Kalayoğlu, kanser ya da siroz olmadığımı söyleyerek beni rahatlattı. Zaten onun ağzından çıkan bir kelime bile daha tedaviye başlamadan sizi yüzde 50 iyileştiriyor. Onun bir doktordan ziyade melek olduğunu düşünüyorum.
Hastalığımın kötü giden seyrine rağmen pes etmedim, bir an olsun umutsuzluğa düşmedim. Bunda Münci Hoca'nın moralimi yüksek tutan ve beni rahatlatan sözleri çok etkili oldu. Onunla konuşmak beni ve ailemi çok rahatlattı. Hastanedeki psikologlar ile görüştüm ve bu bana çok iyi geldi. Daha önceden psikolog ve psikiyatrlardan destek alsaydım, bu hastalığa belki de hiç yakalanmazdım.

18 GÜN BOYUNCA UYUDUM
Yoğun bakım sürecini hiç hatırlamıyorum. 18 gün boyunca uyudum. Uyandığımda yoğun bakım ünitesinde olduğumu ve tüm tedavi sürecim ile ilgilenen kızımın yanı başımda beklediğini gördüm. Kızım ve tüm aile bireyleri sağlığıma kavuştuğumu görünce sevinç gözyaşlarına boğuldular. Çok duygusal bir andı.
Yoğun bakımda kaldığımda bilincim yerinde olmadığı için bu süreç; benden çok ailem için zor oldu. Tüm yakınlarım öncelikle de kızımın bu süreçteki desteği büyüktü. Hastalıkla insanın tek başına mücadele etmesi çok zor. Sonuçta insan hasta olunca büyük zorluklar yaşıyor. Sizin rahatsızlığınız onların huzurunu kaçırıyor, aileyi mutsuz ediyor.