Boş vaatlerin ömrü seçime kadar

Seçim sath-ı mailine girdiğimiz şu günler, siyasi partilerin oy kapma yarışlarına da şahitlik etmemizi sağlıyor. Siyasi partilerin absürd vaatleri genelde eski seçimler üzerinden hatırlanırken aslında içinde olduğumuz seçim süreci de mazotun bir lira olduğu o eski günleri aratmıyor. Uzun yıllar üniversitelerde ders vermiş iletişim uzmanı, gazeteci-yazar Ali Saydam'la siyasi partilerin afişlere yansıyan vaatlerini dünden bugüne yeniden okuduk. Saydam'ın siyasetin iletişim diline ilişkin tüyolar da verdiği konuşması, vaatle güven arasındaki doğru ilişkiyi öne çıkarıyor.
Seçim süreçlerinde partiler kampanya belirliyor. Bu kampanyalar çeşitli vaatleri de içeriyor. Bu vaatlerin seçmen üzerinde gerçekten belirleyici bir etkisi var mı yoksa sadece ortadaki seçmeni mi etkiliyor? Sahiciliği nedir bunun?

Vaadi tamamlayan şey güvendir. Vaatte bulunan kişi ya da partiye belli bir güven duyulmuyorsa ortaya atılan vaat hiçbir karşılık bulmaz. Söylenen söz havada kalır. Vaat, güven unsuruyla bütünleşmek zorundadır. Bütünleşmiyorsa vaadinizin bir önemi kalmıyor. Mesela Cumhuriyet Halk Partisi bin 500 lira diyor asgari ücret için, HDP bin 800 lira, Saadet-Büyük Birlik Partisi ortaklığı da iki bin lira diyor. Haydar Baş Bey'in partisi beş bin lira ile en çok veren… Şimdi bu listeye göre en tahrik edici olan Haydar Baş Bey'in vaadi, beş bin lira. Düz mantıkla bütün oyların partisine gitmesi gerekir. Ama gitmiyor, neden? Bahsettiğimiz o güven unsurundan dolayı. 'Bunu gerçekleştirme ihtimali yok' diye algılanıyor çünkü. Mesela evlilik de bir vaat üzerine kurulur ve geçmişine bakarak insana kız vermezler. Geleceğe bakarak kız verirler, bu delikanlı bizim kızımızı iyi tutacak mı denir mesela.