Yazarlar Lazio-F.Bahçe maçını yorumladı

Metin TEKİN: Golü yedikten sonra
Ve Fenerbahçe artık yarı finalde. Yine seyircisiz bir maç ama bu sefer Fenerbahçe lehine oynandı. Çünkü yüksek skora ihtiyacı olan, tempo yapması gereken, coşkulu oynaması gereken Lazio'ydu. Fenerbahçe, tam da tahmin edilen oyun anlayışıyla başladı maça. Savunmayı ikinci bölgede kurmak istiyor, orta sahada pas yaparak topa sahip olarak rakibe hücum şansı vermek istemiyordu. Yani yapmak istediği derin bir savunma değil, topa sahip olarak rakibe pozisyon vermemekti. Ama bu plan ilk yarının son 15 dakikası ve devam eden ikinci yarıda oyun 1-0'a gelene kadar istedikleri gibi tutmadı. Orta sahada doğru pozisyon alamamaktan kaynaklanan öne doğru oynayamama ve Fenerbahçe defansının iyice geriye yaslanması sarılacivertlilerin tercihi değil rakibin baskısıyla oluştu.
HERKESİN 'EYVAH' DEDİĞİ AN
Ardından skor 1-0'a geldi. Ve herkesin "Eyvah" dediği andı 1-0. Ama Fenerbahçe'nin doğru oyunu tam da bu dakikadan sonra başladı. Golden sonra ilk defa doğru pozisyon alıyor, topa sahip oluyor ve öne doğru oynuyorlardı. Belki de ilk atağında buldu Fenerbahçe golü. Kenardan gördüğüm kadarıyla Aykut Kocaman oyuna Salih'i alırken çok düşündü, sarı kartlı Caner'i mi yoksa Cristian'ı mı çıkarayım diye. Kararı Cristian oldu, golü atan da Caner.
HEDEFLER KAZANDIKÇA BÜYÜR
Salih'in en önemli katkısı Fenerbahçe'nin oyunu ileri doğru taşırken pozisyon alışı. Bireysel anlamda baktığımızda Sow'un olmadığı oyunda Webo'nun yalnız kalmasına rağmen çok iyi niyetli oyunu, Gökhan Gönül'ün her zamanki dinamizmi, Meireles'in deneyimini hissettirdiği bölümler vardı maçta. Ve artık Fenerbahçe yarı finalde. Bu dakikadan sonra artık kurada kimin çıkacağı önemli. İşte futbolda böyledir, hedefler kazandıkça daha da büyür. Herhalde artık hayal yarı final değil final olmuştur.

Gürcan BİLGİÇ: Tarihin 'rengi' artık değişti
Sadece bir maç oynamak için değildi sahadakilerin amacı. Bir tarihi değiştirmeye, bir ilki başarmaya, kariyerlerine yeni bir satır eklemeye de gelmişlerdi. Stratejiler çok tartışılacaktır. Ama ilk maç bittiğinde, ikincisinde Fenerbahçe takımının nasıl düşüneceğini, nasıl oynayacağını biliyorduk. Oyuncu performanslarından uzaklaşan, takım halinde oyunu algılayıp, birlikte yürümeyi başaran bir ekip olmuşlardı. Haftalardır bu karakteri koruyor, tesadüfün ötesine geçerek istikrarı da ceplerinde taşıyorlardı. Lazio'nun isteği, dengeyi bozma arzusunu, düşüm tempolu, risk üstlenmeyen bir oyunla ilk 45'te en alta çektiler. Sadece bir pozisyon vererek bitirdiler devreyi. Pazartesi Roma derbisinden çıkmış rakiplerinin 60'dan sonra aşağıya kayacağının hesabını yapmışlardı belli ki. Bu planın daha iyi işlemesi, ön tarafın top tutmasıyla olurdu. Webo da başaramadı bunu, istediği desteği Caner ile Kuyt da veremedi. Cristian hiç meydanda yoktu; o ayrı!
SAYGI DURUŞUNA DAVET
Orta sahanın top kapanlarının (Caner, Meireles, Kuyt, Selçuk) aynı zaman da en çok top kaybedenler olması da, denge ibrelerinin değişmesini önledi. Hemen her rakibine kabul ettirdiği kontrol oyunu, baskı yediği her anda "kağıttan kale" haline dönüşüverdi Fenerbahçe için. Ve yine ilginçtir; Salih Uçan'ın oyuna girmesinden saniyeler sonra Caner'in beraberlik golü geldi. Bu çocuğun kramponları sahaya değdiği anda, tabela ağlardaki topu beklemeye başlıyor. Aykut Kocaman önce anlayış devrimini gerçekleştirdi. O'nunla birlikte yürümeye kararlı olan, O'nu istifadan döndürüp, bu yenilmez kaleyi inşa ettiler. Ve tribünleri de takımın bir parçası haline getirerek büyüyorlar. Bütün bu olanlardan sonra, yarı finale sarı-lacivert rengin eklenmesiyle birlikte bu emeği anlamayı başaran herkesi "saygı duruşuna" davet ediyorum.