Sakar Fenerbahçe

Fenerbahçe için puan hesabı kadar psikolojik açıdan kritik bir maçtı dün akşamki. Üst üste 2 hafta puan kaybı hem yakalanan havanın zarar görmesi hem de ilerleyen haftalarda daha zor rakiplere karşı puan kaybı "lüksünü" yitirmek anlamına gelecekti.
Trabzon sınavıyla çok benzerlikler vardı dün sahada. Hani isimleri güncelleyip aynı yorumları yazsak sırıtmaz neredeyse.
* F.Bahçe'nin hücum planı kanatlar üzerine dönüyor. Gökhan Gönül'ün yokluğuna Caner'in kırmızı kart riski yüzünden ilk yarıyı dahi tamamlayamaması eklenince üretkenlikte ciddi sıkıntı yaşadılar. Topa yüzde 70 sahip olup yaklaşık her 3 dakikada bir rakip ceza alanına orta gönderdiler ancak tıpkı geçen hafta olduğu gibi organizasyon eksikliği göze çarptı. Mehmet Topuz en iyi bek performansını göstermesine rağmen kanatlar alışılan-planlanan düzeyde işlemeyince, geriye bireysel beceri ve merkezden delme kaldı hücum opsiyonu olarak.
ORKESTRA ŞEFİNİ ARIYORLAR

* Ancak o noktada da "sevimli hayalet" Baroni forvet arkası için yetersiz-etkisiz kaldı. F.Bahçe zaten driplingle ceza alanına giren bir oyuncu profiline sahip değil. Kanatlar bilhassa da sol taraf aksadı, merkez organizasyon eksik kaldı, driplingle rakibi delecek silah da olmayınca, ilk 15 dakika dışında baskıyı ve top mülkiyetini pozisyona ve/veya skora tahvil etmek mümkün olmadı.
Geçen hafta gibi Alves'in yokluğuna Mehmet Topal da eklenince topu geriden "temiz" sokmakta zorlandılar. Emre yoruluncaya kadar iyi iş çıkardı ancak orta alanda yaratıcı, öndeki üçlüyü efektif besleyecek, enerji ve arzuyu doğru kanalize edecek bir ayak eksik kaldı hep.
O ayak olmayınca enerjisini evin salonunda boşaltmaya çalışan ama sağa sola çarpan, devirip kıran bir çocuğa benzediler, sakarlık başladı… Oyun görüşü ve tekniği ile bu ayak olmaya aday tek gerçek 10 numara Salih bu kadroda. Ancak o da nedense hazır değil hâlâ.
KEYİF VEREN, DAHA ISIRGAN AMA TELAŞLI

* Fenerbahçe'nin bu sezonki oyunu şüphesiz daha çok zevk veriyor. Daha direkt, daha çabuk, daha ısırgan ve skor odaklılar. Öne geçseler dahi arkaya yaslanmak yerine ayni ritimle basmaya çalışıyorlar. Oyuncuların motivasyonu ve iştahı konusunda, 2'nci gol öncesi Egemen'in yaptığı 100 metrelik koşu ve Kuyt'ın ortaya koyduğu 3 kişilik nefes en büyük kanıt.
* Ancak çabuk oyunun zaman zaman telaşa dönüşmesi, oyundaki kesintiler ve üretkenlik sıkıntısı ise eldeki malzemenin tamamen farklı bir felsefeye göre şekillenmiş olmasından. Ersun Yanal, uzmanlığı yarış arabası üretmek olan bir mühendis gibi... Hızlı, adrenalin pompalayan bir makine üretmeye çalışıyor. Ancak elindeki malzeme daha çok bir aile arabası için uygun.
Modifikasyonlarla sürat açığını kapatıyor belki ama viraj yeteneğine yapabileceği fazla bir şey yok. Zira yüksek süratlerde aracın dengesini koruyacak sistemler ve malzeme elinde yok. Ya da en azından eksik. Yanal'ın felsefesine hiç uymayan Kadlec bunun en açık örneği.
Oyuncuların iştahı en büyük şansı. Fakat mutlaka saha içinde bu enerjiye ve hızlı oyun çabasına bir zekâ, kalite ve organizasyon getirecek yeni malzemelere ihtiyaç var.
SORUN BİTİRİCİDE DEĞİL, SERVİSTE
* Dün rakibin hücumu düşünmemesi ve kontra atak silahı bulunmayışına güvenerek son bölümde yine 4 forvete döndü Erun Yanal. Ancak asıl sorun topu kaleye kadar getirip kale önünde bitirici ayak eksikliği değil, asıl sorun serviste. Özellikle de 3'üncü bölge organizasyonlarında… Orta alanı boşaltıp pas istasyonu olmadan oynamak, telaş ve topu aceleyle ileri vurmayı getiriyor beraberinde. Ne kadar çok forvet o kadar çok gol şansı demek değil. Dünkü son saniye üçlüğüne rağmen...
F.Bahçe kabuk değiştiriyor. Ancak bu değişim sırasında mutlaka kanatlara aşırı bağımlılık sorununa çare bulmak lazım. Zira fatura kesme potansiyeli yüksek rakiplerle henüz karşılaşmadı Yanal ve talebeleri. Fakat bu formülü kadronun içinden bulmak da çok kolay görünmüyor.
degerlibulent/twitter.com