Yazarlar Fenerbahçe - Kasımpaşa maçını yorumladı

Takımda eksikler had safhada. İlk yarıda bazı futbolcuların sahadaki varlığı da bir eksiklik. Üstüne üstlük sahada güvenilmez bir hakem de var. Bu olumsuz şartlar altında ikinci yarıda direniş teorisi hayata geçirildi. Kasımpaşa da geçildi, hakem de. "En iyi atışı yaparsan hayatla barışırsın!" Emre'nin golü harikaydı. "Bazen bir dokunuştur hayat!" Bekir'in golü hayatiydi. O yüzden Fenerbahçe'nin dün gece kazandığı sadece üç puan değildi. Onlar çaresizliğin de canına okudular. Soysuz sistemin de! Fenerbahçe'yi dün gece iki ayrı resmin içinde sorgulamak gerekir. İlk yarıda orta alanda demode adımlar vardı. Oyuna katılmayanlar vardı. Kuyt'ın santrfor çerçevesine uygun bir fotoğraf olmadığı ortadayken, rakip savunma arkasına adam kaçırma eylemlerine de uygun biri değildi. İlk yarı bunda inat edildi. Ama dün gece özel bir Alper Potuk vardı sahada. Rakip alanda hemen her pozisyonda marifet makamındaydı. Rakipleri deldi geçti, orta alanı hızlı geçti, Kasımpaşa'nın kimyasını bozarak geçti. Her şeyden önemlisi. Dün geceki Alper, belki de Emenike'nin riske edilmesinin önüne geçti. Gecenin parmakla gösterilen adamı oydu! Futbolun dört gerçeği vardır. Ruh, disiplin, emek ve taraftar. Bu gerçekler dün gece ikinci yarıdaki Fenerbahçe'de mevcuttu. Omuz omuza verip, iki maçlık kayıplardan sonra yeniden örgütlenmek gibi. Gökhan Gönül'ün canını dişine takan mücadelesini tırnak içine alırken, yenilen golde yine pozisyon hatasında poz veren Bruno Alves'i de işaret etmeliyiz. Sonuç olarak dün geceki Fenerbahçe'nin duruşu anlamlı bir duruştur. Ligin sonuna kadar lider kalmayı isteyen takım duruşu.