Biz final oynardık

Evet, aynen başlıktaki gibi... Bu takım bence final oynayabilirdi, oynardı... Pek çoğumuz eleştiriden hoşlanmayız. Bir çoğumuza, 'sanki ona ders veriyormuşuz gibi gelir' , irrite olur. Aslında kıvamında, düzgün bir anlatım yolu seçilerek yapılan eleştiri, çoğu zaman can kurtarıcı bir rehber olabilir. Eleştiriye çok sempatik bakılmayan toplumlarda da, 'aman ne işime, ne bozayım durup dururken ilişkilerimi' tarzı, egemen olur ki, bence esas sıkıntı orada başlar. İster spor adamı ol, ister iş adamı, ister konu komşu, fikrini açıkça söyleyebilmek gibi bir rahatlık hatta dostça davranış olamaz. Ben, bir koçun görüşlerinden, teknik yazımlardan, doğru mesajlardan bir hayli daha ileriye giderek en dostça davranışı, duruşu sergilemek istiyorum, 'Biz final oynardık'ı üç gün boyunca yazarak.
BİR ÖRNEK...
En güncel örneği ile olimpiyat düzenleme yarışında, depremde dahi sakin kalabilme davranışına sahip Japonlar'a sevinçten havalara sıçrayıp, birbirlerine sarılarak, sevinçten ağlayarak kutladıkları bir final ile kaybederken tüm basın söz birliği etmişçesine, bu maç daha yeni başladı yaklaşımı ile verilen mücadeleye sahip çıktı. Alkışladı. Yarınlar için moral verdi. Maalesef Milli Takımımız için benzer şeyler söyleyemeyeceğiz. Bu sonuç, bağıra bağıra geldi. Belki tarihimizde ilk defa daha üçüncü günden havlu attıran bir yanlışlar zinciri ile.
BİRKAN TOMBALADAN ÇIKTI
Basketbolun da kısa dönem-uzun dönem plânlaması, hazırlıkları var elbette. Doğal olarak hemen herkes, oyun kurucusuz nasıl oyun olur eleştirisi ile başladı serzenişlere. Halbuki biz 'kendi kaosumuzu, daha kadro seçiminden yaratmıştık'... Son yıllarda tüm turnuvalarda 30 dk. oynayan oyun kurucumuzu evde bırakan bir kadro ile çıktık yola. Hazırlık maçlarında, istikbalin evladı Kenan Sipahi'ye uzun süre verdik. Sonra kadroya almadık. Ömer Onan sakatlanınca, içimden "Kenan'ın şansı imiş" geçti... Bir anda Birkan Batuk çıktı tombaladan... Diyeceksin ki tombala da nerden çıktı, durup dururken...
ÇOCUKLAR DA GÖRÜYOR
Eee, öyle olmasa, iyi kötü bugünlere kadar gemisini yürüten, oyun kurucusuz çektiğimiz sancıları gören biri veya birilerinin aklına Tutku Açık gelmiyor ise, hatta "bu milli davadır, küslük, kırgınlık olmaz çağırın şu Kerem'i de kucaklaşalım giderayak diyemiyorsak, tedbirleri ona göre alamıyorsak... Benim aklıma ilk gelen tombala oldu... Bu sabah işinde gücündesin... Sektörün ne olur ise olsun, bir yöneticin, genel müdürün, CEO var... Hadi bakalım her projede değiştir onları. Oyuna, projeye biri ile başla, üç beş dakika sonra yardımcısını çağır, sonra ikisini de yolla, başka departmandan birilerine ver sorumluluğu... Nasıl oluşacak, o takım güveni, özgüven, sempati, heyecan, dostluk, takım havası... Bunları sadece sen, ben mi görüyoruz sanıyorsun... O çocuklar hem görüyor, hem 7/24 her gün içinde yaşıyorlar... Nasıl atacağız onları ortaya aslanlara yem olarak?
ANSIZIN GELMEDİ Kİ!
Sadece Tanjevic'e yüklenmek adil olacak mı? Bence hayır... Yok mu sağında solunda danışacağı, paylaşacağı takımı... Hatta, Tanjevic ' hadi iyisiniz bu sene de geliyorum yanınıza' diyerek , bir gece ansızın gelmedi ki... Tablonun, resmin, durumun çok önceden, çok çok açık olduğu bir ortamda, zaferleri yengileri nasıl paylaşıyor isek, bugün ortada da paylaşılması gereken, sorumlu herkesin pay çıkarması gereken somut olayları ve benim net ve açık çözüm önerilerimi, "Biz final oynardık" 2 ve "Biz final oynardık" 3 yazıları ile yarın ve çarşamba günleri devam edelim sizler ile... Nasıl olsa daha gruplar bitmedi, biz elensek de... Basketbol ve hayat devam ettiğine göre... Şapkaları öne alıp düşünmek, doğrulara ulaşmak için çok da yeterli zamanımız var...