Yaylalar keşfe hazır!

Doğu Karadeniz yaylaları 'memleketim Hemşin' diyene bile her gün yeni şeyler öğretiyor. Mesela yaylanın merkezinde hayvanlar vardır. Ancak sayıları günden güne azalıyor. Gurbette yaşayan Karadenizliler köylerine döndüklerinde memlekete dönmüş "Alamancı" gibiler. Doğadan, hayvanlardan, çiçeklerden kopuk bir hayat yaşıyorlar. Yayla dediğiniz yerde geniş otlaklar olur. Yayla çiçekleri olur. Yani bitkilerin boyu kısalır, ormanların yukarısında hayvanlara mis kokulu çiçek ve bitkiler yem olur. O güzel peynirin, tereyağının ve muhlamanın tadının güzelliği otladığı yaylalardan gelir. Ben de Pazar Hemşinliyim (çamsız olan). Anne, baba, teyze, hala beş kişi sevdiğimiz akrabaların peşine takılıp Gito Yaylası'na gidelim istiyoruz. Karadeniz'de yayla yolları çetindir. Dereler, ağaçlar, kayalar size eşlik eder. Daha önce elektrik ve yolu da olmazdı. Belki de böyle çetin yol koşulları açgözlülüğü burandan uzak tutuyor.
KEŞFETMEYE HAZIR OLUN
Anlayacağınız turist yaylanın öznesi değildir. Ancak gerçek yayla lezzeti için büyük kalabalıkları unutun. Yaylanın öznesine saygı duyan yeni kuşaklar da geliyor. Onlar yaylaların asıl sahibinin hayvanlar, bitkiler olduğunu biliyor. O yüzden ağırladıkları kişilere müşteri değil, 'misafir' diyor. Gito ve Pokut yaylasında bu durumu tersine çevirmek isteyen idealist gençler var. Ben ikisine tanık, birine konuk oldum. Şimdilik onları anlatıyorum. Serhan Pırpır ve idealist beş arkadaşının el verdiği Koçira Pansiyon'da kalmadım ama evine misafir oldum. Serhan Pırpır'ın telefonunu internetten buldum. Yer olmadığı için "Kurban olduğum istersen gel evimde kal. Pansiyonda misafirlerim var " diyecek kadar gönlü zengin insan. Hatta bir gün fazladan kalmak istiyoruz deyince "Bak bugün çok kötü bir yağmur var. Sorun olur üzülmenizi istemem" diyecek kadar tok gözlü insan. Aslında ticari açıdan 'deli'. Zaten böyle bir yeri sevmeden, gönlünü vermeden ticari olarak işletmek de mümkün değil. O yüzden ağırladıkları insanlara misafir diyorlar. Ağırlamak istemediği, telefonda ses tonundan üslubundan hoşlanmadığı kişileri kabul etmiyor. Kendi dostlarını ve misafirlerini ağırlıyor.

PEÇETEDE ÇİÇEKLER
Bizi yukarıda kendi evine yerleştiriyor. Sofra kurulurken her peçetenin üstüne bıraktıkları yayla çiçeklerine tanık olunca, Serhan Pırpır'ın niye 'misafirim var' dediğini anlıyorsunuz. Zaten bir gece konuk olduğumuz yayladan ayrılırken arabalarımızın sileceklerinin altında bulduğumuz çiçekler sayesinde Pırpır'ın detaycılığını anlıyorsunuz. Sabah, Serhan Pırpır'ın liseye giden oğlu Ata'nın çaldığı tulum ve horon ile uğurlanıyoruz. Bu rutin bir davranış mı bilemem. Ancak siz paylaşmaya hazırsanız, Serhan Pırpır, yol arkadaşımız 'teknik deli' Yusuf ve Ata Pırpır'ın gönlü zengin. Serhan Bey'in ağırladığı dostlarından biri de Yasemin Şişman. Bizim de akrabamız çıkıyor. O da henüz konuk olmadığım Pokut Yaylası Plato'da Mola Pansiyon'un sahibi Onun hikayesini de başka zaman paylaşırım.
KİMLER GELMESİN?
"Herkes bana hizmet etsin" diyenler.
"Yayla yolları niye bu kadar kötü, yürümek zorunda mıyım?" diye soranlar.
"Aman çok ıslandım", "Aman çok yoruldum", "Ben bunu yemem" diyenler.
"Buralar hep böyle yağmurlu sisli mi olur?" şeklinde soru soranlar.
"Paramla her şeyi satın alırım" diyenler.
Keşfetmek için gözleri kapalı, paylaşmayı, dayanışmayı unutanlar.
Çöplerini sağa sola atıp, arabama ve motorumla her yere dalarım diyenler.
KEŞFEDECEK NELER VAR?
Gito Yaylası kısa yürüyüşle ormanda mantar fotoğrafları çekin.
Ambarlı Yaylası'nın yukarısındaki buzul göllerine gidin.
Horonlara katılın. "Horon tepmeyin" horon vurun!
Bol bol yayla tereyağı, peynir, muhlama ve karalahana çorbası yiyin.