Küba muhteşem renklerin, eski yapıların, duvarlardan sarkan elektrik kablolarının, sokakta asılı çamaşırların ve açık sokak kapılarının ülkesi. Kapılar gerçekten açık, istediğiniz eve girip sohbet edebiliyor, fotoğraf çekebiliyorsunuz. O kadar güler yüzlü ve naif insanlar ki, sizi bir misafir gibi ağırlıyorlar.
Bizim klasik diye dokunmaya kıyamadığımız üstü açık, rengarenk arabalar taksi olarak kullanılıyor. Çağırıyorsun, 1951 model muhteşem kırmızı Chevrolet taksi kapınızda. Büyük keyif...
Havana'da kalınacak yer çok. Beş yıldızlı konforlu oteller de var, pansiyonlar da. Halkı odalarını kiralıyor. Hostel olarak bilinen bu seçenekte fiyatlar da çok uygun. Tabii referansla gidilmesinde fayda var. Bazıları çok kötü ama bazıları tam bir aile ortamı. Parque Central civarındaki oteller hem konum hem de konfor açısından ideal.
Küba denince akla ilk olarak salsa ve mohito geliyor. Günün her saati mohitoyla serinlemek mümkün. Mohitonun güzeli burada. Küba'nın bir içkisi daha var. Daiquiri ise romla yapılan bir kokteyl.
Havana'daki El Floridita adlı kafe ambiyansıyla büyülüyor. Fiyatlar biraz yüksek ama Ernest Hemingway'in de favorisi daiquiri'yi içip müzik dinlemek için ideal bir yer. Yeni nesil, farklı tatlara ve lezzetlere de yönelmiş. Parque Central meydanından Capitolio'ya doğru giderken küçük ama lezzetli kafelere, tapasçılara rastlayabilirsiniz.
Yemek konusunda hiç zorluk çekilmiyor. Bir ada ülkesi olduğundan balık bol, bir de tavuk. Tipik köy tavuğu. Ne kadar pişirilse de sert. Ama organik, serbest dolaşarak beslenen cinsten. Kırmızı et de var ama biz beyaz eti tercih ettik daha lezzetliydi. Masanın olmazsa olmazı beyaz lahana salatasını da es geçmemek lazım.
Dünyanın en güvenli yerlerinden. Suç oranı çok düşük. Devlet eğitim, sağlık harcamaları gibi pek çok şeyi karşılıyor. Herkes aynı eğitimi almak zorunda. Sınıf farkı yok. Okul çağındaki öğrenciler pırıl pırıl, hepsi mutlu. Henüz internet ağı, sosyal medya tuzağına düşmemişler. İnternet Küba için çok yeni bir gelişme. Bir saatlik kartlar alarak otel önünde ellerinde laptop ile internete bağlanıyor ve dünya ile ilişkilerini kesiyorlar. O bir saatte bilmedikleri farklı dünyaları geziyorlar. Çünkü Küba halkının ülkeden dışarı çıkması yasak.
Kübalılar gördüğüm en hayvansever millet. Alım güçleri düşük ve sıkıntıdalar ama hepsi evini bir hayvan dostuyla paylaşıyor, bazılarında iki-üç tane var. Hatta devlet artık köpeklere kimlik dağıtmaya başlamış. Tüm hayvanların sağlık giderleri de devlet tarafından karşılanıyor.
Fotoğraf çekmek isteyenler için gerçek bir harikalar diyarı, gözünüzün gördüğü her şey bir fotoğraf karesi. Üstelik hiç kimse itiraz etmiyor aksine poz veriyor.
Hiç tahmin edemeyeceğiniz, neredeyse dökülen bir binada bale dersi alan, salonlarda jimnastik yapan çocuklar, salsa öğrenen gençlerle karşılaşıyorsunuz. Çocuklar boş arsalarda boks yapıyor. Ellerindeki imkanlar o kadar az olmasına rağmen öğrenmeye karşı olan hevesleri şaşırtıyor. Mesela puro fabrikasında her gün belli zaman aralıklarında çalışanlara kitap okunuyor. Okumayı, dinlemeyi seviyorlar.
Tıp alanında çok başarılılar. Küba'da yetişen doktorlar dünyaya açılabiliyor. Belki de dışarıya açılabilmek için tek şansları iyi bir eğitim alabilmek. Pek çok hastalığın tedavisi mümkün. Sadece oraya mahsus bitkilerden üretilen ilaçlar var. Kanser tedavisinde oldukça ilerlemişler. Hamile kadınlar devlet desteğiyle doğuma en sağlıklı şekilde hazırlanıyor.
Türkleri çok seviyorlar. Türk dizilerinden ötürü oyuncuların pek çoğunu tanıyorlar. Atatürk'ü de tanıyor ve seviyorlar.