Hayatı yavaşlatan köy

Türk hakimiyeti bu köyden yayıldı
Burhaniye ilçesi, İlk Çağ'dan günümüze önemli yerleşim merkezlerinden. Yörede yapılan kazılarda elde edilen bulgulardan kentin ilk olarak Antik Çağ'da Misyalılar tarafından kurulduğu anlaşılmış. Truva ile Pergamon (Bergama) şehir merkezlerini birbirine bağlayan ticaret yolu üzerinde bulunması ilçenin önemini artırmış. Pergamon Krallığı'nın Roma egemenliğini tanıması ile önce Roma, sonra Bizans egemenliğine girmiş. 1075 yılından sonra Selçuklu Anadolu Sultanı Kurtulmuş oğlu Süleyman Bey, Uç Beylerinden Taylı Baba'yı yöreye yollamış. Bugün Taylıeli Köyü olarak bilinen yere Taylı Baba'nın obası ile gelip yaylak olarak yerleştiği, kışlık olarak bugünkü ilçe merkezinin girişini tuttuğu ve böylece Türk hâkimiyetinin yöreye yerleşmesini sağladığı biliniyor. Yöre, Taylı Baba'nın ölümünden yıllar sonra,1300 yılında Karesi Oğulları yönetimine katılmış, Orhangazi döneminde 1324'te Karesi Beyliği'nin Osmanlı İmparatorluğu'na geçmesiyle Osmanlı yönetimine girmiş.
Modern zamanların tati anlayışı bazen, yenilenmek ve dinlemekten ziyade yorgunluğa dönüşüyor. Bütün yıl bir hafta-10 gün için kurulan hayalin, her zaman yeterli gelmediğini, tadının damakta kaldığını anlamak için derin gözlemlere ihtiyaç yok. Çoğumuz bunu kendimizden biliyoruz. Bunda elbette ki, günlük hayatın pek çok kopya trendinde olduğu gibi, şablon tatil anlayışının da etkisi var. Sabah erken kalk, doğru plaja git, güneş altında saatlerce yat, akşam yemeği için cicilerini giy, gece bangır bangır müzik eşliğinde kulüp keyfi yap! Nereden baksanız ağır ve yorucu bir mesai haline geldi bilindik tatil anlayışı... Artık pek çok ruh sağlığı uzmanı, tatil kavramı yerine gezmek fiilini yeğ tutuyor. İnsanın kendi ruhuyla temas etmesi, içinden gelen sesi dinleyip hayatının akışındaki arızaları tespit edip bir iç tamirata yönelmesi, günlük hayatın akışından kopup gezintiye çıkmakla mümkün... Sakinlik, huzur, kendi iç sesinizi duyabileceğiniz bir sessizlik...
HUZUR PLATOSU
İşte, Balıkesir'in Burhaniye ilçesine bağlı tarihi Taylıeli Köyü böyle bir yer... Topu topu 110 hanelik bir köy. İlçe merkezine yedi kilometre uzaklıkta... Edremit Körfezi'ni kuşbakışı gören bir masal şehri... Bir huzur platosu... Etrafını zeytin ağaçlarının kuşattığı köy, gündüz yeşilin binbir tonundan müteşekkil bir göz ziyafeti sunuyor. Akşam ise güneş batışının muhteşemliği, körfez ışıklarının denizdeki parıltıları en yorgun ve huzursuz ruhlarda bile dipten ve derinden, hafifçe bir 'iç tamirat'a vesile oluyor. Köyün meydanında, sadece köylülerin değil; civardaki, Akçay, Ören, Badavut gibi beldelerde tatil yapan, şehir yorgunlarının saatlerini geçirdiği şirin bir köy kahvesi var. Taylıeli Kahvesi bir tarafında Edremit Körfezi manzarası, bir tarafında tek katlı taş köy evleri ve yeşil manzarasıyla saatlerinizi geçirebileceğiniz bir yer. İlginçtir, kalabalık masalarda bile çok konuşulmuyor burada... Herkes etrafını izliyor, belki de kendi iç muhasebesini yapıyor. Gerçek anlamda dinlenmenin tadına varıyor. Kimisi okuduğu kitaptan başını kaldırmıyor. Çıt çıkmıyor ortalıkta. Kahvenin sahibi Ali Bey'e soruyoruz, "Burası hep böyle sessiz midir?" diye. Ali Bey, sessizliği bozmadan, usul usul konuşarak yanıtlıyor. Kendisinden köy ile ilgili kısa ama öz bilgiler de alıyoruz: "Burası da böyle bir köy işte. Biz 110 hane hepimiz doğma büyüme buralıyız. Büyük büyük dedelerimiz de buralı. İnsanı hep sakindir buranın. İnsanları buraya çeken de bu sakinlik bence. Son dönem iki-üç pansiyon da yapıldı... Tatilini burada geçiren de var ama genelde civardaki tatil beldelerinden geliyorlar gezmeye ve kahvede oturmaya. Gelen de müdavimi oluyor bu dinginliğin. Genelde zeytincilikle uğraşır bizim köy. Şimdi sonbaharı, zeytin hasadını bekliyoruz. Bu bekleyiş de bir sakinlik, bir yavaşlık katıyor belki köye... Bu arada bizim köy Türkiye'nin oksijen oranı yüksek, havası en temiz yerlerinden biridir..." Ali Bey bizim hissedip dile getiremediğimizi söylüyor aslında. Taylıeli Köyü'nde hissettiğimiz en önemli his yavaşlık. Sürekli bir yerlere, bir şeylere yetişme telaşında, nereden zuhur ettiği belli olmayan bir geç kalma halet-i ruhiyesiyle oradan oraya sürüklenen biz şehir insanlarının aradığı şey bu... İşte bu yavaşlık Taylıeli Köyü'nün genlerinde var. Sözümüzü yine Ali Bey doğruluyor: "Civardaki tatil kasabalarında tatile gelenler burayı keşfedince tatilin aslında, durmak, zihni ve bedeni yormamak olduğunu anlıyorlar. Bazen de içten içe gülüyorum ve üzülüyorum; biz zaten hep böyle yaşıyoruz burada!"