Geçmişe dönüp baktığımızda her on yılın kendine özgü bir atmosferi olduğunu görürüz. 70’li yılların müziğini, modasını, politik hareketlerini 80’lerden ayırmak kolaydır örneğin; ya da 90’ları 80’li yıllardan ayırmak çocuk oyuncağıdır. Fakat 2000’li yıllar için söylenebilecek şeyler mevzu bahis on yıllar kadar net değil. Zira 2000’lerin ilk on yılını, yakın tarihin 40 yıllık karmaşasından oluşan bir çorbaya benzetmek mümkün aslında. Bu dönemde retro hissiyatının, geçmişe dönüşün, ama geçmişin sadece bellibir dönemine değil, rastgele olarak çeşitli dönemlerine bir dönüşün yaşandığını söylemek yanlış olmaz. Bu, sinema ve televizyon dünyası için de geçerli. Tür filmlerinden, daha özgün bağımsız filmlere kadar geçmişin çeşitli dönemlerinden esintiler taşıyan ya da bu dönemlerde ortaya atılan fikirleri yeniden yorumlayan eserlere artıksıklıkla rastlıyoruz. Bu devasa bütçeye sahip bir çizgi roman uyarlaması ya da düşük bütçeli bir sanat filmi dahi olsa, üzerindeki o retro etkiyi görmek mümkün. Yıldız sisteminin belli oranda sekteye uğradığı, film üretiminin dolayısıyla rekabetin arttığı ve birçok gişe formülünün işlemediği günümüzde, izleyiciyi salona çekmenin en önemli yöntemlerinden biri de yine geçmişin sevilen figürlerini makyajlamak suretiyle perdeye yansıtmak; ya da yeniden yorumlamak ve özgün bir hale getirmek. J. J.Abrams, adını televizyon tarihine altın harflerle yazdıran ünlü dizi “Lost”ta ekibiyle birlikte bunu başarmış, dizi 50’li yılların bilim kurgu, macera dizilerinin atmosferini farklı bir kurguyla yeniden yorumlamıştı.
Yazının devamı Sinema dergisi Mayıs 2009 sayısında...
