Çok kaprisli olduğunu belirten Yener, Kemal Hamamcıoğlu'na o günlerden şöyle söz etti: "Yürümeyi sevmezdim. Sultanlar gibi arabama kurulmaya bayılırdım. Annemi beş yaşına kadar çıldırttım. Beş yaşıma kadar altım bezlendi. Emzik ağzımdan düşmedi. Sonra birden okula başlamak istedim. Beş buçuk yaşında okula yazıldım ve bir anda büyüdüm. Emzik, bez, araba hepsinden vazgeçtim. Enteresan bir çocuktum. Annemi çok bezdirmiştim."
