İstanbul'un göbeğinde, Balat kıyısına yakın bir yerde Çiçek Oto Tamirhanesi'ndeyim. Biraz da şaşkınım açıkçası. Çünkü otomobilin altında yatan "teknik adam" adam filan değil bir kadın. Vida söküyor, tel sıkıyor, pas siliyor. Meğer ki tamirhane sahibi Adnan Usta'nın eşi Selma Akkaş'mış o. Eşiyle el ele, bir nevi "hisseli harikalar tamirhanesi"ni kurmuşlar. Tamircide müşterek çalışıp, gül gibi geçinip gidiyorlarmış. Ara verdirip sordum, söyleştim onunla.
Size nasıl hitap edeyim, Selma Usta mı? - Yenge diyen de var, abla, bacı diyen de. Bazı bazı usta dedikleri de oluyor.
Şaşırıyor mu sizi görenler? - Başta çok yadırgadılar. "Bu erkek işi, insanlar çok küfürlü konuşur tamirhanelerde" dediler. "Çok küfretmek isteyen gider ailesinin yanında eder" diyorum.
Çıraklıktan mı yetiştiniz? - Adana'da tanıştık. Kayınpederimin parfümeri dükkânında işçiydim. Eşimle sevdik birbirimizi. Ailem duyup ayırmak isteyince kaçıp evlendik.
Düğün nerede oldu? - Ne düğünü abi? Duvak bile takamadım. Gelinlikli resmim yok ama tulumlu resmim çok. İstanbul'a gelince eşime "Al anahtarı, ver bijonu" diye diye öğrendim.
Eşiniz hem kocanız hem hocanız yani? - (gülüyor) Aynen öyle Savaş Abi. Motor bile indirir, dağıtır, toplarım şükür. Evde oturup dedikodu yapacağıma zanaat sahibi oldum bak.
Çocuk var mı? - İki çocuk var elinden öper. Biri 18 yaşında Yasemin. Sosyoloji okumak istiyor. 11 yaşında oğlum Agâh da ilk mektep 5'te. Arda gibi futbolcu olmak istiyor o da.
Ev işlerini kim yapıyor peki? - Ev işini de aksatmam. En sıkışık durumda kuru, pilav, ayran koyarım sofraya
Saçlarınız kısacık, kaşlar çatık, "Erkek gibi görüneyim de rahat edeyim" mi dediniz? - Yok canım, malum, kirli iş. Saçla mı uğraşacağım? Küt diye bir cıvata, anahtar düşüveriyor, alnımız yarılıyor, kolumuz kesiliyor. Süsle püsle uğraşamıyoruz.
