Âl-İ İmrân Sûresi 83. Ayet - Âl-İ İmrân Sûresi 83. Ayeti Okunuşu Ve Anlamı

Ali İmran suresi Kur'an-ı Kerim'in 3. Suresidir ve 200 ayeti bulunur. Bu surenin Medine'de indiği bilinir. İsmini "imran ailesi" manasına gelen ve 33. Ayetinde geçen "Âl-i İmrân" tamlamasından almaktadır. İmran, Kur'an-ı Kerim'e göre Hz. Meryem'in babasıdır ve bu aile âlemlere üstün kılınan bir ailedir. Bu surede genelde bahsedilen konu Hz. İsa, Hz. Meryem ve Hristiyanlık dinidir.

Âl-i İmrân Sûresi 83. Ayet

Âl-i İmrân Sûresi 83. Ayet Okunuşu

Ali İmran sûresinin 83. Ayetinin Arapça okunuşu şu şekildedir:

• E fe gayre dînillahi yebgûne ve lehû esleme men fîs semâvâti ver ardı tav'an ve kerhen ve ileyhi yurceûn (yurceûne).

Âl-i İmrân Sûresi 83. Ayet Anlamı

Âl-i İmrân suresinin merak edilen Türkçe anlamı şu şekildedir:

• Onlar Allah'ın dininden başkasını mı arıyorlar! Oysa göklerde olanlar da yerde olanlar da isteyerek veya istemeyerek hep O'na boyun eğmişlerdir ve O'na döndürüleceklerdir.

Âl-i İmrân Sûresi 83. Ayeti Tefsiri

"Onlar Allah'ın dininden başkasını mı arıyorlar?" şeklinde tercüme ettiğimiz cümleyi "Onlar Allah'ın dininden başkasını aramaktalar!" diye çevirmek de mümkündür (Râzî, VIII, 121) ve her iki durumda göklerde ve yeryüzündeki bütün varlıklar O'nun kudreti önünde teslimiyet gösterdiği halde O'nun dininden yüz çevirip başka kurtuluş yolları aramanın ne kadar yanlış ve beyhude olduğu vurgulanmış olmaktadır.

Bu âyette geçen "Oysa göklerdekiler ve yeryüzündekiler isteyerek ya da istemeyerek hep O'na boyun eğmişlerdir" cümlesiyle ilgili belli başlı yorumlar şunlardır: a) Yüce Allah'ın dışındaki bütün varlıkların var olması yahut olmaması mümkündür. Bu mânada olan hiçbir varlık da O var etmeden var olamaz ve O'nun yok kılması olmadan yok olamaz. Şu halde Allah'ın dışındakilerin hepsi gerek varlık gerekse yokluk bakımından O'nun kudretine boyun eğmiş demektir ki bu, teslimiyet ve boyun eğmenin doruk noktasıdır. Yine bu cümle "vâcibü'l-vücûd" (varlığı kaçınılmaz ve başkalarının iradesinden bağımsız) yegâne varlığın Allah Teâlâ olduğunu göstermektedir. b) Hiç kimse O'nun iradesini aşamaz, herkes isteyerek veya istemeyerek O'nun belirlediği kader çizgisinin içinde seyretmek zorundadır: Samimi müslümanlar dinin icaplarını yerine getirirken isteyerek, doğalarının gereği hoş karşılamadıkları hastalık, fakirlik ve ölüm gibi hususlarda istemeyerek O'nun iradesine boyun eğmektedirler; inkârcılar ise her hâlükârda –O'nun kazâ ve kaderinden kaçamadıklarından– istemeyerek O'na boyun eğmiş olmaktadırlar. c) Müminler isteyerek, kâfirler ise Mü'min sûresinin 84. âyetinde belirtildiği üzere ölümle yüz yüze gelince kerhen teslimiyet gösterirler. d) Herkesin boyun eğmesinden maksat bezm-i elestte (bk. A'râf 7/172) söz verilmesidir. e) Gönüllü boyun eğme özellikle göklerdekiler hakkındadır, yeryüzündekilerin ise bir kısmı isteyerek bir kısmı kerhen teslimiyet gösterirler (İbn Atıyye, I, 466-467; Râzî, VIII, 122-123; Nîsâbûrî, III, 241). Âlûsî bu konuda tasavvuf ehlinden şu yorumu aktarır: Gönüllü boyun eğme hiçbir kuşku yaşamadan teslimiyeti, kerhen boyun eğme ise bazı tereddütler yaşadıktan ve ruhî badirelerden geçtikten sonra teslim olmayı ifade eder; melekler ve yeryüzündeki seçkin kişiler birinci gruptan, diğerleri ikinci gruptandır (III, 342-343).