‘Asla pişman değilim’

La Fontaine'nin "Güvercin ile Karınca" masalından çıkmış gibiydi. Karıncayı boğulmaktan kurtaran güvercin, güvercini vurulmaktan kurtaran karınca kadar iyiydi 16 yaşındaki Ramazan Taşdemir. Ağrı Diyadin'e bağlı Günbuldu Köyü'nde ailesi ve kardeşleri Turan, İkram, Remzi, İrfan, Rıdvan, Filiz ve Sedef'le birlikte yaşıyordu. 8'inci sınıfı bitirdikten sonra okumayı bırakmış, ailesine destek için çobanlığa başlamıştı. İki yıldır çobandı. Başkalarının koyunlarını da otlatıyordu. Bu işten para kazanamıyor ancak yılda 5 kuzu sahibi oluyordu. Askerdeki ağabeyinin terhisini bekliyordu. Yakında "taşı toprağı altın şehir" İstanbul'a gelecek, çalışıp ailesine para gönderecekti. Geçen 9 Ekim'de, son kez sürüsünün başındaydı. Bu, onun son çobanlığı olacaktı, çok heyecanlıydı. Ama düşündüğü gibi olmadı. Bir güvercinin elektrik tellerine takıldığını gördü. Dayanamadı hemen güvercini kurtarmak için direğe tırmandı. Güvercin kurtuldu. O ise elektriğe kapıldı. Ölümden döndü ama iki kolunu dirsekten kaybetti. Ameliyatı sürerken, annesi Fatma Taşdemir "Yavrum kolsuz kanatsız kaldı" diye gözyaşı döktü. Halen Erzurum Bölge Eğitim ve Araştırma Hastanesi Yanık Merkezi Yoğun Bakım Servisi'nde tedavi gören Ramazan, o güvercine yardım ettiği için hiç piman değil. "Yine olsa o direğe yine çıkarım" diyor. İşte SABAH'a anlattıkları:
1.5 SAAT ASILI KALMIŞIM: Direğe tırmanınca teller sallandı. Güvercine yaklaşmak üzereyken, o korkup çırpındı. Kendini asılı olduğu tellerden kurtardı. Uçtu gitti. Bense elektrik tellerine takıldım. Patlama oldu. Sonrasını hatırlamıyorum. Yaklaşık 1.5 saat orada asılı kalmışım. Beni olay yerine gelen TEDAŞ ekipleri direkten indirmiş.
KARINCA YUVASI GÖRSEM: Hayvanları çok seviyorum. Karınca yuvası gördüğüm zaman sürünün yolunu değiştiririm. Bir hayvanın zarar görmesi, ölmesi beni çok etkiler. Aynı şeyi bugün görsem, yine aynı hareketi yaparım. Tereddüt etmeden, gözümü kırpmadan hayvanları kurtarırım.
TEK DİLEĞİM FENERBAHÇE: Hayvanları, doğayı ve bir de Fenerbahçe'yi çok seviyorum. Çobanlıkta son günümdü. İstanbul'a gidip orada çalışıp, aileme para gönderecektim ancak olmadı. Tek dileğim, isteğim Fenerbahçe Stadyumu'nda şampiyonluk görmek.
YİNE ÇIKARIM: Güvercini kurtardığım için asla pişman değilim. Bugün olsa yine çıkarım. Ancak bu sefer tedbirli olurum. Kollarımı kaybettiğime çok üzüldüm. Sırtımda çok ciddi yanıklar var. Bize destek olan, telefonla arayan ve yalnız olmadığımızı hissettiren herkese minnettarım.
KARINCAYI BİLE İNCİTMEZDİ
Hastanede oğlunu bekleyen baba Mehmet Taşdemir ise "Yavrum, karıncayı bile incitmezdi. Çobanlıkta son günüydü. İstanbul'a gidip orada çalışacaktı. Kuşun, elektrik teline takılan kanadını kurtarırken, kendisi kolsuz, kanatsız kaldı. Ölene kadar ben, kendisine kol kanat olurum ama onu zor bir yaşam bekliyor" dedi.

Ramazan Taşdemir'i, annesi Fatma ve babası Mehmet Taşdemir bir an olsun yalnız bırakmıyor.
ÇOK UĞRAŞTIK AMA OLMADI
Ramazan Taşdemir'in vücudunda üçüncü derece yanık vardı. Opr. Dr. Mehmet Öztürk "Her iki el de çok kötü durumdaydı. Genç yaşta sakat kalmaması için çok uğraş verdik ama yapacak başka bir şey kalmamıştı ve ameliyatla her iki elini de dirsek altından kesmek zorunda kaldık" dedi.