Bir 'çalıkuşu' öyküsü: Üsküdarlı Margarit

Türkiye'de devlet okullarında görev yapan ilk Ermeni öğretmen, İstanbul Üsküdar'daki "tek göz oda" evinde 10 kedisiyle birlikte yaşıyor. Adı Margarit Seferyan... 74 yaşında. Ermeniler'in "sağsarik"i (Ermenice; çalıkuşu) olarak biliniyor. SABAH muhabiri, Seferyan'ı yaşlıları hedef alan bir dolandırıcılık olayını araştırırken İcadiye Mahallesi'nde buldu. Seferyan, muhabire ilk olarak "Borcunuz var. Ödemezseniz elektriği keseceğiz" diyen bir dolandırıcıya nasıl 2 bin 400 lira kaptırdığını anlattı ardından başladı anılarla dolu hayat hikâyesine;
İstanbul'da doğdum. Babam, Elmadağ'da restoran sahibi Muşlu Sefer Ropen Seferyan, annem Ankara'nın ünlü güzellerinden Neıvart Külhancıyan.
Devletin Ermeniler'in, öğretmenlik yapmalarına izin vermediği bir dönemdi. 1957'de Özel Gedikpaşa Surp Mesropyan ve Ortaköy Tarkmanças'ta ders vermeye başladım.
1971'de Türk devlet okullarında görevli ilk Ermeni öğretmen oldum. Staj bitince Özel Üsküdar Nersesyan Yermanyan Ermeni İlkokulu'nda çalıştım.
2 yıl fabrikada çalışmak zorunda kaldım ama aklım öğretmenlikteydi. Ankara'da Bülent Ecevit'e talebimi ayak üstü iletiverdim. Cevap, 15 gün sonra postayla geldi. 1979'da Kütahya Domaniç'te göreve başladım.
Köylü acaba Ermeni bir öğretmeni nasıl karşılayacaktı? Dönemin Kütahya İl Milli Eğitim Müdürü bir çözüm buldu. Bana "Köylüler sizi istemeyebilir. Müstear kullanalım mı?" dedi. "Madem öyle ismim İnci soyadım Sefer olsun" dedim. Ama karneleri imzalarken gerçek ad ve soyad kullandım. Köyün biricik İncisiydim.
80 ihtilalinde görev başındaydım. Kütahya Tavşanlı'da ve Hatay Kırıkhan'da çalıştım. 1984'te emekli oldum. Emekli ikramiyemle de Üsküdar'da tek göz oda bir ev aldım.
(Sağsarikle ilgili olarak) Çalıkuşu'nun bir benzerini yaşadım. Ama onun kadar mahrumiyet görmedim. Reşat Nuri'nin amca kızı Gaye Güntekin, Sakızağacı Ermeni Katolik Rahibe Okulu'nda coğrafya ve Türkçe öğretmenimdi.