Çöplükten çıkan kahraman

Bu yazıyı, okuma-yazma bilen tüm çocuklarımız okusun. Ve uzaklarda bile olsa, bir ülke ve onun insanlarıyla ilgili ne kadar az şey bildiğini fark eden benim gibi yetişkinler, yaşadığı mahalle, şehir ve ülkenin kabuğundan çıkıp dünyanın bir ucundaki yaşamları da merak eder olsun. Tayfun, sel ve muson yağmurlarının Pasifik'teki favori ülkelerinden biri Filipinler, şimdi bize yabancı geliyor olabilir. Ama Osmanlı Padişahı 2'inci Abdülhamid, yüzyıllar önce belli ki aradaki mesafeyi kapatmak için bu ülkede bir cami inşa ettirmiş. Ve yabancılığımızdan anladığımız, o zamandan bu zamana mesafe katedemediğimiz. Hıristiyan ülkelerde zor durumdaki yoksul ailelerin çocuklarına sahip çıkmayı görev edinmiş World Vision isimli hayır kurumunun yetkilileri, bize çok uzak gelen bu ülkenin arka sokaklarında gezinir. Yoksul çocuklarla ilgili bir belgesel hazırlayan World Vision kameraları, bunun için ülkenin en tipik adresine, sahil kenarlarında kurulan belediye çöplüklerinde dolanır. Slumdog Millionaire adlı filmin karelerinden çıkmış yoksulluğun panoraması çöplükler, okuldan koparılan başıboş çocukların vakit geçirdiği, sahilinde denize girip oyun oynadığı mahalleler gibidir. Kameralar gezinirken, gözleri pırıl pırıl, zeki bir çocuğu kalabalığın içinden seçip çıkarır. 12 yaşındaki Efren Penaflorida Jr. kameraların kalbini çalar.
ÇÖP SAHİLLERİN ÇOCUĞU
Yoksul bir ailenin başarılı, çalışkan oğludur Efren. Babası bazı Uzakdoğu ülkelerinde ulaşım aracı olarak kullanılan üç tekerlekli araç trisiklet sürücüsü, annesiyse ev hanımıdır. Okulun dışındaki zamanlarda Uzakdoğu makarnası noodle satar. Efren 9 yaşına geldiğinde, iyi ile arasına kötü girer. Yoksulluğun doğal sonucu sokak çeteleri, ülkedeki yüzlerce çocuk gibi Efren'i de ağına alır. Omzunun sol köşesindeki susmak nedir bilmeyen sinsi ve kötü ses, ona itaatsizliği fısıldar. Efren artık uyuşturucu kullanan, çete liderleri ne derse yapan bir çocuktur. Çeteler küçük şehir eşkıyasını hırsızlık yapmaya, okullarda kurallara başkaldırıp kavga çıkarmaya, hatta kız öğrencilere tecavüz etmeye zorlar. Çocukların ait olmadığı bir dünyada yaşayan Efren, yaşadığı koşulların hayatını şekillendirmesine izin vermeyeceğine karar verdiğinde 14 yaşındadır. İşe çete liderine kafa tutmakla başlayan Efren, yoksulluğun faturasının kendisine kesilmesine izin vermez: "Çetelere karşı savaşacağım ve eğitime devam edeceğim." World Vision'dan kazandığı burs sayesinde, ilköğretim ve lise yıllarını derecelerle tamamlar.

SEYYAR SINIFTA EĞİTİM
1997 'de 16 yaşındayken, sınıf arkadaşlarıyla birlikte Dynamic Teen Company'yi (DTC) kurmayı akıl eder ama DTC'nin küçüklerin oluşturduğu dünyanın en büyük girişimi olacağını tahmin edemez. "Ben de sizden biriyim" dediği yoksul çocukları kazanmak için torbasına yiyecek, şeker ve çikolata doldurup yaşadığı Cavite'deki belediye çöplüğünün yolunu tutar. Okul dışındaki zamanı, çocukları çetelere katılmamaları için ikna etmeye çalışır. Efren'in DTC üyesi yaptığı eski bir çete üyesi olan Michael Advincula'nın aklına dahiyane bir fikir gelir: "Çekçekten sınıf yapalım. Dilediğimiz yere taşıyalım." Advincula, hemen işe koyulup birkaç sıra raf ve beraberinde iliştirilen kara tahtadan oluşan seyyar bir sınıf hazırlar. Efren, dünyanın ilk ve tek seyyar sınıf tahtasının üzerinde yazılı "Değişim biziz" sözünü 5 yıldır her yere taşıyor. "Siz, hayal ettiğiniz değişimsiniz, tıpkı benim de hayal ettiğim değişim olduğum gibi ve hep birlikte, dünyanın ihtiyacı olan değişimi yaratacağız" diyen Filipinli çocukların "Kuya Ef"i (Efren Ağabey) You- Tube aracılığıyla CNN tarafından keşfedilir. CNN yapımcısı Tim Schwartz, Kuya Ef'i görmek için Filipinler'e gelir. Seyyar sınıfın yarattığı başarıya gözleriyle tanık olan Schwartz, iyi bir hikaye yakaladığından artık emindir. CNN'in yaptığı çekim, Efren'i bir modern zaman kahramanı yapar. Bu masalın kahramanı Efren ise küçük ve büyüklere şu tavsiyede bulunur: "İnsanlar bana kahraman gibi davrandığında onlara, herkesin içinde bir kahraman olduğunu, gözlerini çevrelerinde olup bitene açmalarını söylüyorum."