Bakın neler yaşadı...

Ramazanın gelmesiyle beraber; dilencilerin sayısı da alışıldığı üzere hızla çoğaldı. Peki bu dilenciler nerelerde, nasıl çalışıyor? Saatte kaç para kazanıyorlar? Ne kadarı gerçekten yardıma muhtaç? SABAH muhabiri dilenci kılığına girerek tüm bu sorulara cevap aradı. Ramazan ayının ilk haftasında teravih namazları öncesi ve sonrasında farklı camilere ziyaretlerde bulunduk. Hem dua ettik, hem insanlardan yardım dilenenleri gözlemledik. Bir haftalık gözlemin ardından dilencilerin 'Sağlamcılar' ve 'Gözü karalar' olmak üzere iki sınıfa ayrıldıklarını söyleyebiliriz. Sağlamcılar genellikle iki girişli camileri tercih ediyor ve az kullanılan kapılarda konuşlanıyor. Belediye ve zabıta stresini az yaşamak adına 'az müşteriyle' yetiniyorlar. Gözü kara olan 'tecrübeliler ise belediyelerden yakınsa da ön kapılardan asla vazgeçmiyor. Durum böyle olunca buralarda rant tavan yapıyor. Eğer bizim gibi kıdeminiz yetersizse veya bu işi bulunduğunuz semtten uzakta yapıyorsanız, ilk tepki "Hooop! Arka kapıya!" oluyor. Hatta bu tepkilerin tehdide kadar uzandığı da oluyor.
ENGELLİYSEN, ENGELLİ KAL!..
Perşembe gecesi saat 22.10'da teravih namazı başlamadan Şişli Camisi'nin önünde dilenci kılığına girdik. Hem de ucuz numaralarla... Üç yerinden yırtık bir gömlek, siyah kışlık ve yerlerde yuvarlanılmış bir pantolon, sağ kaşın üzerinde bir yara bandı, kara kalem boyası ile boyanmış bir yüz ve biraz konsantrasyon. Ayrıca sağ kolumuzu da işlevsiz gibi gösterdik. Kıdemli dilencilerin, bizden az para toplayanların ve cami görevlilerinin müdahalelerine rağmen 65 dakikalık süreçteki toplam hasılatımız 38.65 TL'yi buldu. Neredeyse tüm parayı toplamamız, zaten belediyenin yarım saat önce 30 TL'sini aldığını söyleyen yaşlı dilenci teyzemizi harekete geçirdi. Kısacası; önce 'İşler kesat' sohbeti yaptık sonra aradaki rekabet ortamı gerdi. "Yarı yarıya paylaşalım dedik" onu bile kabul ettiremedik. Dilencilik mesleğinde de kimseye açık vermemeniz gerekiyor. Mesela engelli gibi görünüyorsanız, bulunduğunuz bölgeden uzaklaşana kadar öyle davranmanız şart. Aksi halde fişleniyorsunuz. Örnek mi? Şişli'de fotoğraf çekildiğini fark eden bir dilenci, fotoğraf muhabirimize gidip "Beni ne çekiyorsun? Orada numara yapıyor. Az önce cep telefonunu çıkardı sağ koluyla. Sakat değil. Git onu çek" diyor. Parası olmayan elindeki içeceği paylaştı, bir dal sigara uzattı, yemek kartıyla tost almayı teklif eden bile oldu. Artık rolümüzü ne kadar iyi oynadıysak, yanımızdan geçen bir kişi bile "Gencecik adamsın gidip çalış" klişesine başvurmadı. Para verenler arasında "Ne sorunun var?" diye soran da çıkmadı. Eli cebine gitmeyenlerse en çok "Allah versin" demekle yetindi.
ZABITANIN HAKLI ŞAŞKINLIĞI
Ertesi gün; cuma namazından önce ilk adresimiz Eyüp Sultan oldu. Kostüm aynıydı. Bu defa kolumuzu sardık. E tecrübe tabi... Cami girişinde öyle merkezi bir yere oturduk ki; zabıtalar bile bizi önce fark etmedi. Çünkü bir dilencinin asla oturarak tezgah açmaya cesaret edemeyeceği bir bölgeye geçtik; caminin kapısının soluna... Ve sıkı durun sadece 15 dakikada, çoğunluğu kadınlardan olmak üzere 42.60 TL topladık. En acıklı bakışlar Eyüp'te karşımıza çıktı. Eyüp Sultan'da geçirdiğimiz 'verimli' 15 dakikanın ardından haliyle belediye görevlilerinin müdahalesiyle karşılaştık. Durumu izah ettiğimde, şaşkın ifadelerle önce topladığımız paraya, sonra da yüzüme baktılar. Soluğu anında Sultanahmet Camisi'nde aldık. Etraf turist doluydu dolayısıyla Eyüp Sultan'daki gibi iş yoktu! Bir 15 dakikamızı da Sultanahmet'e harcadık ancak yalnızca 16.85 TL toplayabildik. Sonuç olarak 3 ayrı camide 95 dakikada cebimize toplam 98.10 TL koyduk. Yanina dakikada 1 TL...