Kültür ve Turizm Bakanlığı İstanbul Tarihi Türk Müziği Topluluğu kurucusu, mutasavvıf, yazar, müzisyen ve avukat Ömer Tuğrul İnançer vefat etti. İnançer'in vefatı nedeniyle binlerce başsağlığı mesajı ve paylaşımı yapıldı. Firikat yazarı Ekrem Demirli de Ömer Tuğrul Tunçer hakkında bir yazı kaleme aldı.
(Fikriyat yazarı Ekrem Demirli)
İşte Ekrem Demirli'nin yazısının tamamı:
"'Her ölüm erkendir' sözünü pek duyar olduk. Ölümü hayata yabancı, düzenimizi bozan sevimsiz ve vakit-saat bilmez bir misafir gibi karşılamak, modern hayatın hakikatten kopuşunun en bariz niteliklerinden birisi haline geldi. Buna mukabil ölümü hayatın aynası, ezelden ebede doğru intikal eden yolculuğun bir merhalesi sayan derviş ise her ölümü geç kalmış görebilir, 'naz' ehli birisiyse 'niye hala gelmedi?' sitemiyle Azrail'i bekleyebilir. Bilebildiğim kadarıyla nazdan ziyade niyaz üzerinde bir tasavvuf telakkisine uygun yaşamış Tuğrul bey ise 'ölüm ne erkendir ne geç, her ölüm vaktindedir' diyerek kaderimizi takdir eden ilahi irade karşısında haddimizi bilmeyi ahlakın kuralı sayardı. Vakıa hayatın bütün hadiseleri içerisinde vakti ve saati ölüm kadar belirli, ölüm kadar yerli yerinde olan başka ne olabilir ki?
"TUĞRUL BEY DEYİNCE AKLA GELMESİ İLK GEREKEN ŞEY..."
Meziyetleri çok, hayatının hiçbir aşamasında gayreti elden bırakmamış biri hakkında konuşmak kolaydır. Hangi vasfı üzerinde duracak olsanız abartı sayılmayacak hususlar dile getirebilir, yazıya hakkını verebilirsiniz. Lakin kabiliyetleri ve ilgileri üzerinden baktıkça Tuğrul Bey'den uzaklaşmaya başlarız, kabiliyetlerinin perdelediği hüviyetiyle aramıza duvar çekmiş olabiliriz. Tuğrul Bey denilince akla gelmesi gereken ilk şey, Allah'a iman ve Peygamber sevgisi olmalıdır. Birçok örneği gibi onun hayatını da 'Allah'tan, Allah'a doğru ve Allah ile' yaşanmış bir hayat olarak hatırlamak gerekir. Herhalde kendisi hakkında şahitlik edebilecek insanların hemen hepsi bu konuda görüş birliğine varır. Bunun akabinde her ne ile ilgilendiyse veya ne anlattı ise bu iki ana ilkeyle ilişkisi için ilgilendi, bu iki ilkenin izlerini takip etti, hayatın kendisini bu iki ilke üzerinde yaşanması gereken bir gurbet hali olarak telakki etti. Şeyh Galib'in 'Efendimsin cihanda bir itibarım varsa sendendir' mısraı onun Peygamber telakkisini özetleyen bir düsturdu.
"BÜTÜN KONUŞMALARI İKİ MESELEYE ODAKLANMIŞTI"
Bütün konuşmaları bazen açık bazen dolaylı bir şekilde, bu iki meseleye odaklanmıştı. Hz. Peygamber'den söz ederken bazen tasavvuf düşüncesinde işlenen Hakikat-i Muhammediye, ezeli peygamber gibi metafizik bahislere atıf yapabilirdi fakat daha çok her insanı ilgilendiren ahlaki bir ilke olarak tarihsel Peygamber üzerinde konuşmayı yeğlerdi. Bu yaklaşım tasavvuf tarihi bakımından dikkate değer bir tutumdur. Çünkü metafizik düşüncenin yol açtığı sorunlardan birisi, ilgili ilgisiz herkesin metafizik bahislere yönelerek vazifelerini ihmal etme çelişkisidir. Hallac hakkında konuşmak Hallac olmaktan daha keyifli gelmiş olmalıdır bize.
"İNSANA OLAN SEVGİSİ VE VARLIĞA OLAN HÜRMETİ NEDENİYLE CELALLENDİĞİNİ KAÇ KİŞİ FARK ETMİŞTİR"
Tarikatlar emeksiz Yunuslar, Hallaclar, Mevlanalar ile doludur. Metafizik konular ve kavramsal dil, tarikatlarda yozlaşmaya yol açmış, iddiasızlığı düstur edinmesi gereken insanları gerçeklikten önce retoriğe, sonra vehimlere ve iddialara savurmuştur. Tuğrul Bey'in tavrı -bir çok yerde görebildiğim kadarıyla- ahlaki deformasyonun önüne geçerek insanları vazifelerine yönlendirmek üzere kurulu idi. Bu nedenle metafizik bahisler yerine Hz. Peygamber'in ahlaki hayatı, ailesi, ticareti, eşleriyle ilişkisi, zarafeti vb. konular onun gündeminin ana konularını teşkil ediyordu. Konuşmalarında üslubunun genellikle celale meyletmesi ise peygamber sevgisinin istilzam ve ihata ettiği insan sevgisinden kaynaklanırdı: İnsana olan sevgisi ve varlığa olan hürmeti nedeniyle celallendiğini kaç kişi fark etmiştir, bilmiyorum? Tuğrul Bey Cerrahi dergahının postnişiniydi. Birçok kez şahit olduğum üzere 'mutasavvıf' veya 'sufi' gibi ifadeleri kendisine uygun bulmaz, buna mukabil mütevazi bir hizmetkâr olduğunu beyan ederdi. Bununla birlikte bir mürşit haliyle kendi tarikat geleneğinden, kendi pirlerinden söz eder, onları anlatır, onları yüceltir.
"TUĞRUL BEY BÜTÜN DERVİŞLERİ, SUFİLERİ, ALİMLERİ AYNI SAYGI VE HÜRMETLE ANARDI"
Tuğrul Bey'de gördüğüm değerli meziyetlerden birisi Yunus Emre'nin "Yüz bini birdir dervişin, araya ağyar gerekmez" mısraında dile getirdiği üzere bütün dervişleri, sufileri aynı üslupla ve aynı hürmetle yad etmesiydi. Hangi tarik ve hangi meşrepte olursa olsun bütün sufileri, dervişleri, alimleri aynı saygı ve hürmet ile anar, hepsine aynı yolun hizmetkarları olarak bakabilirdi. Bu isimler arasında Mevlana Celaleddin-i Rumi'nin özel ve önemli bir yeri vardı. Tuğrul Bey bizzat Mevlana'nın kendisi kadar Mevlevi adabı ve erkanı üzerinde en yetkin birkaç isimden birisiydi. Uzun yıllar Ahmet Özhan ile birlikte şeb-i arusu anma törenlerine getirdikleri ciddiyet, düzen ve bu süreçte yaptıkları konuşmalarla Mevlana telakkisinin makul ve gerçekçi bir zemine kavuşmasına katkı sağlamıştır. Tuğrul Bey "Mevlana müçtehit bir fakihtir" dedikçe, tasavvuf ile din bilimleri, ahlak ile naslar, mürşitler ile alimler arasındaki irtibatı hatırlatmış, Mevlana üzerinden icra edilen tehlikeli bir oyunu bozanlardan birisi olmuştur. Bir hatıra ile bitireyim: Varşova'da bilvesile beraberdik. Aynı panelde konuşmuş, daha sonra onların gezilerine iştirak etmiştim.
"MAKAMI ALİ, MEKANI EN SEVDİĞİNİN YANI OLSUN"
O hayatı zevk-i selim üzere yaşayan birisi, ben ise o bahiste hiç nasibi olmayan birisiydim -ki hala öyleyimdir-. Sema ayini esnasında semazenlerin hatalarını gösteriyor, kollarını yanlış tuttuklarını, ayaklarını yanlış döndürdüklerini söylüyor, fark etmeyeceğim bir çok noktaya dikkatimi çekiyordu. Fakat benim gibi meselenin bu kısmına hiç dikkati olmayan birisi için fazla hassas bir tutumdu. Tebessüm ettiğimi görünce 'Hocam! Diyeceksin ki öyle olsa ne olur, böyle olsa ne olur?' dedi. Ben de 'haklısınız' der gibi baktım, fakat nezaketen bir şey söylemedim. Bir anlık sükuttan sonra 'olmaz, öyle olmaz, adaba uymaz' dedi. Tasavvufun nasıl bir disipline ve riyazete dayandığını hatırlatan bir sözdü o. İbnü'lArabi'nin tabirine irca edecek olsak, 'öyle ile böyle arasında bin yıllık emek ve zarafet heba edilir' diyebiliriz. Tuğrul Bey buna dikkatimi çekmişti. Aynı gezide İstanbul'un sayıları azalan iyi lokantalarından söz edilirken fasulyeyi iyi pişiren bir yerden söz etmiş, ben de her zamanki gibi 'bilmiyorum efendim!' demiştim Bunun üzerine 'İstanbul'a dönünce biz götürelim seni' dedi. İstanbul'a döndük, fakat nasip olmadı, gidemedik. Ölüm haberinin teessürünü idrak ederken gönlümün bir yerinde o sözün kaldığını fark ettim, biraz alacaklı hissettim kendimi sanki. Duam ve temennim odur ki, o yemeği ebedi yurtta itibarımızın kaynağı olan Hz. Peygamber'in kutlu sofrasında beraber yeriz. Makamı ali, mekanı en sevdiğinin yanı olsun. "
ÖMER TUĞRUL İNANÇER KİMDİR?
Türk avukat, müzisyen ve mutasavvıf olan İnanςer, İstanbul Üniversitesi'nin hukuk fakültesinԁen mezun olԁu. İnanςer, 1991'e kaԁar hukuk müşavirliği yaptı. 1991 yılınԁa Kültür ve Turizm Bakanlığı İstanbul Tarihi Türk Müziği Topluluğu'nun Genel Müԁürlüğü'ne atanan Ömer Tuğrul İnanςer, Türk Tasavvuf Musikisinin önemli isimlerinԁen biriԁir.
Ömer Tuğrul İnançer 1946 yılınԁa Bursa'ԁa ԁoğmuştur. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesinԁen mezun olarak, 1991'e kaԁar hukuk müşavirliği yapmıştır. 1991 yılınԁa Kültür ve Turizm Bakanlığı İstanbul Tarihi Türk Müziği Topluluğu'nun genel müԁürlüğüne atanmıştır.
Orta tahsilini Bursa'ԁa tamamlayıp İstanbul Hukuk Fakültesini bitirԁi. 20 yıl kaԁar müşavir-avukatlık yaptıktan sonra 1991 yılınԁa Kültür ve Turizm Bakanlığı İstanbul Tarihi Türk Müziği Topluluğunԁa sanatςı-müԁür olarak ςalışmaya başlaԁı.
Tahsili sırasınԁa özel olarak müzik ԁersleri alԁı. Çeşitli raԁyo ve televizyon programlarınԁa misafir sanatςı ve konuşmacı olarak yer alԁı. Birςok yurtiςi ve yurtԁışı konserlerԁe müzik faaliyetlerinԁe bulunԁu. Tasavvuf konularınԁa ςeşitli makaleleri yayınlanan Ömer Tuğrul İnançer evli ve iki ςocuk babası.
ÖMER TUĞRUL İNANÇER ESERLERİ?
Kitapları:
Gönül Sohbetleri (2006), Gönül Gözü (Kenan Gürsoy ile, 2006), Dinle Neyden & Mesnevi Sohbetleri (2009), Muhabbet Peygamberi Hz. Muhammed (sav) (2010), Vakte Karşı Sözler (2012), Bir Muhammedî Aşık: Hz. Mevlana (2012)
Sohbetler:
(2013), Mübârek Vakitler (2014), Sohbetleri: Gönül Gözü (Kenan Gürsoy), Şarkılar Seni Söyler (Ahmet Özhan ile), Aşk Кağıda Yazılmıyor (Ayşe Şasa, Abdurrahim Кarakoç, Lale Müldür, Erol Göka, Sadık Yalsızuçanlar, Enis Batur, Laurent Mignon, Mahmud Erol Kılıç ile), Mübarek Vakitler
