Hayat baba eline değince başlıyor

Müge Ayangil, fırsat buldukça boş sokaklarda yürüyen insan hallerini fotoğraflıyordu... Bir anne adayının talebi sonrası doğum fotoğrafçılığına başladı. Biz de Ayangil ile, doğum sırasında ikinci planda kalan ama heyecan düzeyi en yüksek olan kişileri; babaları konuştuk. Bir doğum fotoğrafçısının gözünden babaların hallerini dinledik:
- Doğumda haliyle tüm ilgi annelerin üzerinde oluyor. Ama geri planda babalar da bir o kadar önemli... Doğum esnasında babaların tepkileri ne oluyor?
- Bir baba doğumu beklerken, bazen sessizliğe gömülüyor, bazen yerinde duramadan ameliyathane kapısının önünde sürekli oradan oraya yürüyor, bazen de doğumla alakalı aynı soruları yaşadıkları tatlı heyecan nedeniyle birkaç dakika içinde sık sık tekrarlayıp sorabiliyor.
- Bebeklerini ilk gördükleri anda nasıl davranıyor babalar?
- Genellikle doğuma girmeden sorduğum bir soru oluyor; Şu an ne hissediyorsunuz? Aldığım cevap ise çoğuyla aynı oluyor; "Şu an fazla bir şey hissedemiyorum..." Her kişinin tepkisi farklı olsa da, bebeğiyle ilk karşılaştığı anda istisnasız her birinin yüzünde muhteşem bir gülümseme oluşuyor. Gözler doluyor, eşiyle beraber mutluluk gözyaşlarıyla bebeklerini karşılıyorlar.
- Doğum fotoğrafları çekerek bir mucizeye tanıklık ediyorsunuz. Nasıl bir duygu bu?
- Bundan beş sene önce ilk fotoğrafımı gözyaşları içerisinde çekmiştim, hayatımın en güzel karesiydi. Ama bu gözyaşlarımın sebebi tam anlamıyla manevi bir güçten kaynaklanmıştı. O an, aklım ve kalbim bir olmuştu. Bebeğin ilk nefes alışına, ilk ağlayışına, annesi ve babası ile ilk karşılaşma anına şahit olmak gerçekten tarif edilemez bir duygu. Bir kadın olarak çok farklı duyguları aynı anda yaşıyorsunuz. Bence hayat ikiye ayrılıyor; doğumdan önce ve sonra ... Asıl hayat minicik bedenin nefesi anneye, elleri babaya değdiği an başlıyor. Koşulsuz sevgi, teslimiyet... Kelimelerin yetersiz kaldığı, sözlerle anlatımı olamayan anlar... İşte ben cümlelerin tıkandığı yerde fotoğrafların devreye girmesini seviyorum.