Pakistan depreminde yetim kaldı! Doktorluk hayali için Türkiye'de

İlk başlarda alışamadığını belirten Khan "Burada o kadar alıştım ki, ilk başlarda yemeklerini yiyemiyordum. Şimdi Pakistan'a gidince yemekleri farklı geliyor. İleride kalp cerrahı olarak Pakistan'da çalışmak istiyorum. Türkiye benim ikinci vatanım, ileride ne zaman bana ihtiyacı olursa çıkar gelirim" diye konuştu.

Khan, Pakistan'ın kuzey bölgesinde bir kasabada dünyaya geldi. 21 yaşında, Sağlık Bilimleri Üniversitesi'nde Uluslararası Tıp Fakültesi'nde 3. Sınıf öğrencisi olarak eğitim görüyor. Dokuz kardeşin en küçüğü olarak dünyaya gelen Khan, 5 yaşındayken 2005'te Pakistan'da yaşanan depremde anne ve babasını kaybetti. Khan'ın babası deprem sonrası üç gün boyunca kurtarılmayı beklerken yaşamını yitirince, amcalarıyla birlikte iki sene boyunca maddi imkansızlık nedeniyle şehirler değiştirdi. Amcası Khan'ı 7 yaşındayken, eğitim ve bakım için İHH'nın yaptırdığı yetimhaneye yerleştirdi. Khan yaşadıklarını şöyle anlattı:

BABAMI KAYBEDİNCE DOKTOR OLMAK İSTEDİM

İlk başlarda orada olmak istemiyordum. Evi çok özlüyordum. Sonra alıştım. Orayı ev gibi gördüm. Bizimle ilgilenen birçok abla abi bize anne babalık yaptılar. Her konuda destek oldular. Bizim ailemizin olduğu yerde sağlık koşulları iyi değildi. Doktorları şehirlere indiğimiz zaman görürdük. Büyüdükçe sağlık alanında eksiklikleri gördüm. Depremde birçok insan kurtarılabilecekken birçok insan sağlık çalışanı olmadığı için hayatını kaybetti. Babam da o insanlardan biriydi. İki üç gün dayandı ondan sonra hayatını kaybetti. Dinimiz "Bir insanı kurtarmak bütün insanlığı kurtarmaktır" diyor. Ben de doktor olabilirim dedim.

TÜRKİYE'YE 23 NİSAN'DA GELMİŞTİM ÇOK SEVDİM

6 arkadaşımızla birlikte 2014'te 23 Nisan Çocuk Festivali'nde gelmiştim. Türkiye'yi çok beğenmiştim. Buradaki ortam ve insanları çok sevdim. Uluslararası Anadolu İmam Hatip Lisesi'ne başvurdum. Türkiye Diyanet Vakfı ve İHH'nın desteğiyle eğitimlerime devam ettim. O süreçte Türkçe öğrendim. Başka dilleri de öğrendim. 2018'de mezun olarak üniversiteye başvurdum. Burayı artık kendi vatanım gibi görüyorum. Pakistan'dan hiç ayırmıyorum. İlk başlarda geldiğimde Türk yemekleri ve Türkçe konusunda çok zorlanmışım. Hiçbir şey anlamıyor ve hiçbirşey yiyemiyordum. Ondan sonra alıştım. Çok çay içiyorum. Artık Pakistan'ın çayını içemiyorum. Pakistan'ın yemeklerini hala çok seviyorum ama artık yiyemiyorum.

BURADA ÖĞRENDİKLERİMİ PAKİSTAN'DA UYGULAMAK İSTİYORUM

Burası yıllarca alemi İslam'a liderlik yapmış bir coğrafyadır. Onlardan öğrendiğim çok şey oldu. Buradaki öğrendiklerimi Pakistan'da uygulayıp onları daha ileri götürebilirim diye düşünüyorum. Öncelikle oradaki insanlara yardım etmek istiyorum. Ama Türkiye'yi kendi ülkem olarak gördüğüm için eğer bir gün burası ihtiyaç duyarsa ben her zaman hazırım. Orada Türkiye'yi temsil etmek istiyorum. İleride kalp cerrahı olmak istiyorum.