Savaş bulutları altında 48 saat

SUNUŞ
SELAHADDİN'DEKİ Başkanlık Sarayı'na giderken seçim havası hâlâ esiyordu. Erbil sokaklarında hâlâ Barzani ve Talabani'nin kol kola çekilmiş fotoğrafları asılıydı. Çıkar çıkmaz 8 şeritli yeni otobana girdik. İlk anda şaşırdım doğrusu. 65 kilometrelik otobanın ortasına dikilen ışıklandırma direklerinin tepesine güneş enerjisi panelleri yerleştirilmişti. Tüm otoban güneş enerjisiyle aydınlatılıyordu. Chevrolet Jeep'le beni otelden alan Barzani'nin protokol görevlisi belli ki çok gururluydu. "Seçimden bir gün önce açıldı" dedi: "Türk firmasının eseri! Eski ve yeni havaalanları gibi! Alışveriş merkezi ve uydu kent gibi!" Beni şaşırtan ikinci olay şık protokolcünün neredeyse hiç aksansız Türkçe konuşması oldu. "Nerede öğrendiniz" diye sordum. "İnanmayacaksınız ama" dedi ve "Türkçe televizyonlardan öğrendim" diye güldü. "Biz evde hep Türkçe televizyon izliyoruz" diyerek başladı dizileri saymaya: "Kurtlar Vadisi, Yaprak Dökümü, Arka Sokaklar... Siz bir de kızlarımı görün. Onlar benden çok daha güzel konuşuyorlar."
***
Aslında genç protokolcü tüm Irak'a çöken savaş korkusunu yansıtıyordu bana. Amerika, Irak'tan çekilince savaş patlak verirse, hedef Arapların diş bilediği Kürtler olacak. Çünkü, Amerikalılarla işbirliği yaptılar. Eğer savaş çıkarsa, Kuzey'de 4 yılda yapılanlar da yakılıp yıkılacak. Yani yine acı!..Yine sefalet!.. Korkunun ne kadar haklı olduğunu Erbil'den Musul'a ve Habur'a yaptığım tehlikeli yolculuk sırasında anladım. Irak patlamaya hazır bir bomba gibi. Bombanın fitili Mesut Barzani'nin elinde! Bomba ya Kerkük ya da Musul'da patlayacak... Amerikan askerlerinin çekileceği 2011'e kadar ya akıl ve sağduyu egemen olacak ya da Irak'ın üzerine savaş bulutları iyice çökecek. NB
Önde Musul Valililiğinin askeri aracı İçinde makineli tüfekli Iraklı askerler Arkasında iki zırhlı Mercedes Jeep Ön ve yan camlarında Türk bayrağı yapıştırılmış. Onun arkasında da yine Türk bayraklı zırhlı bir panzer. Hepsinin içinde de tepeden tırnağa kadar silahlı Türk özel harekatçı timi... Görünce şaşırdım doğrusu. Yoldaki son Kürt barikatını da aşmıştık. Beni almaya gelecek Musul Başkonsolosluğu'nun aracını beklerken, Saffeen Dizayee'nin verdiği Kürt peşmergelerle sohbet ediyorduk ki, Türk zırhlı araçları konvoy halinde göründü. Zırhlı araçlar gelip içinden özel harekatçılar atladı ve "Hoş geldiniz" dediler. Musul yolunun güvenli olmadığını biliyordum ama insan yaşamadan tam olarak tehlikeyi kavrayamıyor. Tehlikeli yolculuğumu anlatmadan önce bir noktayı aktarayım. Kürt bölgesi Musul ve diğer Arap bölgelerinden çizilmeyen bir sınırla ayrılmış gibi. Bölgeyi Arap bölgelerine bağlayan bütün yolların çıkışlarında askeri barikatlar var. Girişler ve çıkışlarda kuş uçurtulmuyor. Kürtler Musul'a ve diğer bölgelere pek geçmiyorlar. Çünkü çok tehlikeli.
***
Önce Iraklı askerler, arkada bizim zırhlı araçlar ve zırhlı panzer. Yola çıktık... Neredeyse her 5-6 kilometrede bir askeri barikat! Musul'a kaç asker barikatını geçerek girdik bilmiyorum. Barikatlardaki Iraklı askerler Türk bayraklı zırhlı araç konvoyunu görünce eller sallayıp durdurmadılar bizi. Zaten durdursalardı da özel harekatçılar durmazdı. Çünkü en büyük tehlike yolda ya da trafikte durmak!

***
Musul'a bombalanmış gri sarı binaların arasından girdik. Tek katlı kerpiç binalar. Yol kenarlarında araç mezarlıkları... 6 yıldır Irak'ın üzerine çöken karanlık savaş bulutları Musul'un üstünde bütün ağırlığıyla hissediliyor. Gri sarı renkli şehre giriyoruz. Sokaklarda sanki ölüm kokusu var. Musul, sadece Türkmenlerin şehri değil. Arap milliyetçilerinin ve Saddam'ın en yakın adamlarının yaşadığı şehir. Irak'ta artık her gün 100 kişi havaya uçurulmuyor ya da sokak çatışmalarında onlarca Iraklı ölmüyor ama patlamalar da durmadı. Her gün Musul'da da en az 10-15 patlama var. Birkaç kişi de ölüyor. İşte bir askeri barikat daha. Bir tane daha. Zırhlı konvoyumuzla yine durmadan geçtik. ve Musul Başkonsolosluğu'muzdayız.