Sığınmacı ailelerin travması: uyku protestosu

Eşikten içeri adımımı güçlükle attım. Daha ilk saniyelerde klostrofobiye benzer bir sıkıntı hissettim. Nola sağımda kalan yataktaydı. 10 yaşlarındaydı. Küçük kız, odasında beş kişi olmamıza rağmen varlığımızdan haberdar görünmüyordu. Gözleri kapalı, huzur içinde yatıyordu. Nola'ya doğru eğilip yanaklarına nazikçe vuran Dr. Olssen, kızın tepkisizliğine dikkat çekip 'Bir buçuk yıldır bu şekilde' dedi." İngiliz nörolog Dr. Suzanne O'Sullivan, İsveç'in başkenti Stockholm'e yüzlerce kilometre uzaklıktaki küçük bir yerleşim yeri olan Horndal'daki ilk saatlerinde karşılaştığı manzarayı The Sleeping Beauties (Uyuyan Güzeller) adlı kitabında işte böyle anlatıyor. İsveç'teki bazı sığınmacı ailelerin çocukları koma benzeri bir rahatsızlığa yakalanıp yıllarca hiç uyanmadan hareketsiz yattığını öğrenen ödüllü nörolog, birkaç yıl önce rahatsızlanan çocukları görmek için yaşadıkları yere gitmeye karar veriyor. Orada geçirdiği ilk günün izlenimleri şöyle devam ediyor: "Burası sadece Nola'nın odası değildi. Kendisinden bir yaş büyük görünen kız kardeşi Helan da solumdaki yatakta sessizce yatıyordu... Kız kardeşlerle ilgilenen Dr. Olssen bana seslenerek 'Suzanne neredesin? Kızlara merhaba demeyecek misin?' diye sordu. Yüzüme güçlükle bir gülümseme yerleştirip Nola'nın yatağına yaklaştım. O sırada Helan'ın gözünü bir saniyeliğine açıp kapadığını fark ettim. Dr. Olssen, 'Helan uyanık. Çünkü rahatsızlığının henüz erken evrelerinde' dedi." O'Sullivan'a göre burundan yani nazogastrik yöntemle beslenen kız kardeşlerin yaşadığına dair tek kanıt nefes alıp verirken inip kalkan göğüs kafesleriydi.