Yargıtay: Sevmek affetmek değildir

İzmir'de yaşayan Özcan ve Öznur Ü. çifti, 2005'te evlendikten bir süre sonra aralarında geçimsizlik başladı. Koca Özcan Ü., 2009'da eşinin çocuklarıyla ilgilenmediği iddiasıyla boşanma davası açtı. Öznur Ü. ise bu iddialara karşı kocasının evin ihtiyaçlarını karşılamadığını ve kendisine şiddet uyguladığını ileri sürdü. Davanın seyrini değiştirse, boşanma süreci devam ederken kadının İzmir 10'uncu Aile Mahkemesi'ne 2010'da verdiği dilekçedeki, "Kocamı hâlâ seviyorum" sözü oldu. Aile Mahkemesi, tarafların tanıklarını dinledikten sonra karı ve kocanın eşit kusurlu olduğu kanaatine vardı. Mahkeme, "Kadın dilekçesindeki 'seviyorum' sözüyle kocasının kusurlu davranışlarını affetmiş sayılır" şeklinde değerlendirerek, Öznur Ü.'nün 10 bin TL'lik maddi, 50 bin TL'lik de manevi tazminat talebini reddetti. Kocanın 2 çocuk için aylık 190 TL nafaka ödemesine karar verdi. Dosya temyiz üzerine önce Yargıtay 2'nci Hukuk Dairesi'ne geldi. Daire, Aile Mahkemesi'nin kararının "boşama" ile ilgili bölümünü onadı. Kadına yoksulluk nafakası verilmemesi ve tazminat ödenmemesini ise yanlış bularak yerel mahkemenin kararını bozdu. Daire, kadının "Kocamı seviyorum" demiş olmasının şiddeti hoşgörü ile karşıladığı anlamına gelmediğini vurguladı. Aile Mahkemesi ilk kararında direnince de dosya Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'na geldi. Genel Kurul, çarşamba günü yaptığı toplantıda, yerel mahkemenin kararını aynı gerekçeyle bozdu. Şimdi dosya İzmir Aile Mahkemesi'ne gidecek. Genel Kurul'un verdiği kararlar kesin ve bağlayıcı nitelikte olduğundan koca eşine maddi ve manevi tazminat ödeyecek, eşe yoksulluk nafakası da bağlanacak.