Çarpık zihniyet

TV dostu aydın ararken bir psikologla konuştum. " <ı>Sürekli <ı>olarak <ı>TV'nin <ı>ne <ı>kadar <ı>zararlı <ı>olduğundan <ı>söz <ı>ediyorsunuz. <ı>TV'nin <ı>hiç <ı>mi <ı>faydalı <ı>yanı <ı>yok " diye sordum, " <ı>Elbette <ı>var <ı>ama... " dedi, " <ı>biz <ı>bir <ı>sorun <ı>olduğunda <ı>araştırırız. "
Ölür müsün, öldürür müsün!
Zihniyete bakar mısınız?
Bu cevap TV'nin etkileri üstüne çalışan çoğu akademisyenin ne kadar ' <ı>nesnellikten <ı>uzak' olduğunu apaçık ortaya koyuyor.
Üzerinde tartışılan bir toplumsal olay sadece olumsuz yönleriyle mi ele alınır? Bu konuda en tuhafı psikologlar: Anne ve babasının ilgilenmediği... Kötü bir bakıcının eline düşmüş... Bütün gün TV önünde oturtulan çocukta psikolojik bozukluklar ortaya çıkıyor...
Bunu gören psikolog da yaygarayı basıyor: " <ı>Suçlu <ı>TV'dir! " Emin misiniz? Böyle bir durumda asıl 'suçlu' sakın çocuğuna sevgi ve şefkat göstermeyen ebeveyn ile bakıcı olmasın?