Fişlenmenize niye bu kadar şaşırıyorsunuz?

Genelkurmay'ın fişlediği internet siteleri arasında, CHP sempatizanı olup, sürekli AKP'ye yüklenenler de var. Bu tip sitelerin yöneticileri, andıçlandıkları için pek şaşırmışlar.
Her fırsatta orduyu öven, "siyaseten devletçi" Koç Ailesi'nin dahi fişlenmiş olmasının yanında, internet sitelerinin lafı mı olur?
Ergenekoncuların suikast planlarını öğrenen Kemalist Aleviler de aynı şekilde derin bir şaşkınlık geçirmişlerdi.
Destekledikleri kurumun bünyesinde kendilerine karşı böyle şer planlarının yapılması olacak iş miydi?
***
Halbuki şaşıracak bir şey yok.
Askeri zihniyetin temel özelliklerinden biri, 'sürekli dostluk' diye bir anlayışı kabul etmemesidir.
Onun açısından ancak (geçici) ittifaklar ve (arıza çıkarabilecek) araçlar vardır.
Bu yaklaşımın olağan sonucu olarak askeri zihniyet sürekli derin kuşkular içindedir.
Mesela o sitelerin bir yöneticisi, "Ama biz CHP'liler geleneksel olarak zaten ordunun yanındayız" diyebilir.
Psikolojik operasyon uzmanı hemen geçmişten örnek verecektir: "Şimdi öyle ama Bülent Ecevit, CHP'ye başkan seçildiğinde parti/ordu koalisyonunu bozmuştu..."
Benzeri bir durum MHP'de de var: 1970'lerde Ülkücüler solcuların üstüne yürütüldü.
12 Eylül 1980 darbesi olunca, solcularla aynı cezaevini paylaşıp, aynı işkenceleri gören MHP yöneticilerinin ağzı yandı. Kullanıldıklarını anladılar.
Önce Alparslan Türkeş, ardından da Devlet Bahçeli, Ülkücüleri sokaktan çekerek, devletin kuklası olmaktan çıkarmaya çalıştı.
O araç ellerinden çıkınca Ergenekon şebekesi, Alperenler'e yöneldi. Operasyonlarında onları kullanmaya başladılar.
Bu durumu fark eden BBP Başkanı Muhsin Yazıcıoğlu, "Bizim tarlayı çok önceden sürmüşler" diye yakınıyordu.
***
Asker (ve istihbaratçı) mantığında, kuşkuyu sürekli kılan bir başka olgu da, o kadim tekniktir: Düşmanın, 'dostları' kullanarak 'içeri' sızması...
Yani ittifak kurulan kesim, farkında olmadan, düşmana yardımcı olabilir. O halde müttefikler ve kullanılanlar da fişlenmeli ve izlenmelidir.
Askerin siyasete bulaşmasının en kötü yanı, karşı tarafı geçilecek "rakip" değil, imha edilecek "düşman" olarak görmesidir.