Ne dersiniz, bize de lazım mı bir senato?

O saçmasapan kanun senatodan geçmeyebilir, zaten 22 Şubat'a kadar görüşülmezse "kadük" olacakmış.
Eh, biz de derin bir nefes alır, öfkemizi her yıl yaptığımız gibi nisan ayına, bu kez Amerikan meclisine saklarız. Nasıl olsa bu pilav daha çok su kaldıracak.
"İki meclisli" sistemlerde iktidar partisi her iki mecliste de çoğunluğa sahipse, yasalar tıkır tıkır geçer. Yani pratikte senatonun bir anlamı kalmaz.
Senatoda çoğunluk muhalefetin elindeyse de, istedikleri her yasayı engelleyebilirler.
Yani senato, yasama sürecini kilitler.
Öyleyse ne gerek var senatoya?
"Matah bir şey olsaydı" Atatürk koyardı, öyle değil mi Kemalist koçlar?
Ama siz Atatürk'ün kurduğu sistemi yıktınız, bir kısmı seçilen ama bir kısmı da "atanan" bir senato yarattınız. Böylece bürokrasi, halkın temsilcileri üzerinde denetim kuracaktı, "yüksek tahsilli" senatörler de "ilkokul mezunu bile olabilen" milletvekillerinin "yaramazlık etmelerini" önleyeceklerdi... Demokrasi, cahil halka bırakılamayacak kadar ciddi bir işti çünkü!
Üstelik 1960 darbesini yapan cunta üyeleri bu senatoda "doğal üye" sıfatıyla ve "ömür boyu" koltuk sahibi oldular ki, misli görülmemiş bir rezillikti. İlle de aranırsa bir benzeri İngiltere'de vardı ama orada Lordlar Kamarası'nın hiçbir gücü kalmamıştı. Aristokratların ileri geri konuşup "kendi yaralarını kaşıdıkları" bir tür kulüptü bu alt tarafı.
Bizde öyle değildi ama...
Sonra, 1980 yılında, kendi evladınız olan senatoyu, yirmi yıllık bir deneyden sonra gene kendiniz yokettiniz.
Şimdi yeni bir anayasa istemiyorsunuz, kamuoyu baskısından çekindiğiniz için istermiş gibi yapıyorsunuz ama engellemek için de her türlü numarayı çekmeye hazırlanıyorsunuz... Anladık...
Peki biriniz çıkın da şu senato konusunda iki laf edin yahu!
Olsun mu, olmasın mı?
Olsun derseniz, "Atatürk niçin yapmamıştı" diye sorarız, olmasın derseniz "öyleyse siz niçin koymuştunuz" diye sorarız, şenlik olur.